dec, 2023

Metal hardcore gehalte Den Bosch groeit gestaag door
Den Bosch veelbelovend om dé heavy rockcity van het Zuiden des lands te worden

Het Rock Circus festival verstevigt het metal gehalte van de Bossche hardrock- en metalscene. Het is een nieuw rock/metal indoor festival in de Brabanthallen. Organisator Mojo heeft vanwege het succes van de eerste editie al een tweede gepland voor 2024, op dezelfde locatie.

Ook Willem Twee organiseert veel shows met bijvoorbeeld Heavy Hangout onder de bezielende leiding van programmeur Rob van der Ham. Daarnaast zijn er het jaarlijks terugkerende Masters of Hardcore en Mainstage die ook in de Brabanthallen worden gehouden. Wordt Den Bosch dé heavy city van het Zuiden des lands?

Metal hardcore gehalte stijgt

Den Bosch kent een levendige metal scene met verschillende bands en lokale evenementen die plaatsvinden in stad en regio. Er zijn verschillende locaties waar metalbands optreden zoals Willem Twee Poppodium, het Skatecenter én de Brabanthallen. Laatste staat nationaal en internationaal bekend om het organiseren van grote rock- en metalshows.

Bossche metalbands zoals Nephylim en Daemorthan worden door de liefhebbers in binnen- en buitenland geprezen om hun technische vaardigheden en dynamische live-optredens. Bosschenaar Ron Coolen heeft onlangs het album Here To Stay uitgebracht samen met Keith St. John.

Een ruim aantal podia zoals Willem Twee, Skatecenter, P79, Bossche Brouwers biedt de mogelijkheid om lokale bands te zien en te ondersteunen. Daarnaast zijn er enkele grotere festivals en evenementen in de regio zoals het bekende Paaspop in Schijndel.

Brabanthallen
De Brabanthallen in Den Bosch is een van de grootste indoor locaties van het land en organiseert tal van evenementen. Het zijn immense hallen. Dat was te merken aan het Rock Circus dat ondanks het groot aantal bezoekers weinig of geen wachtrijen kende.

De Brabanthallen is ook bekend als een populaire locatie voor metalconcerten en -festivals. Veel internationaal bekende metalbands traden er op zoals Iron Maiden, Slayer en Metallica.

Masters of Hardcore en Mainstage
Daarnaast worden er ook jaarlijks verschillende metal- en rockfestivals gehouden, zoals Masters of Hardcore en Mainstage-Brabanthallen. Masters of Hardcore is een jaarlijks terugkerend hardcore-evenement.

Masters of Hardcore is een belangrijk evenement in de Nederlandse en internationale hardcore scene en heeft bijgedragen aan de populariteit en groei van hardcore muziek over de hele wereld.

Binnen haar gevarieerde programmering heeft Mainstage-Brabanthallen de nodige metal staan met in het najaar van 2024 onder meer Arch Enemy.

Heavy Hangout
Heavy Hangout is met de jaren uitgegroeid tot een van de sterkste troeven in de programmering van Willem Twee Poppodium. Programmeur Rob van der Ham zette het Duketown Rebelfestival op in Willem Twee en On the House. Die twee programma’s zijn ter ziele en daar voor in de plaats kwam Heavy Hangout. Rob aka Robbie Rebel runt een eigen boekingskantoor dat door het kwaliteitsaanbod steeds meer bekendheid verwerft.

Bossche metal bands
In het voorjaar van 2023 organiseerde Rock Circus in samenwerking met poppodium Willem Twee een provinciale talentenjacht. De winnaars van de deelnemende provincies kregen een plek om te spelen op het festival.
De Bossche melodic death metalband Nephylim (zie coverfoto) won de Brabantse talentenjacht en staat in 2024 ook op de setlist van Rock Circus.

Daemorthan opgericht in 2016 is een death/thrash metal band De band heeft opgetreden op verschillende lokale festivals en concerten in Nederland en hun benadering van metal slaat aan bij liefhebbers van het genre.

Hardrock
Bosschenaar Ron Coolen is van kinds af aan gegrepen door hardrock. Lees zijn biografie op de website én het interview van KLANKGAT redacteur Edwin Raaijmakers met Ron ten tijde van de eerste lockdown over het album Rise die Ron maakte met George Lynch, Keith St. John, Christopher Amott, Göran Edman e.a.

Deze metalbands uit Den Bosch hebben hun eigen unieke stijl en benadering van metal. Ze hebben lokaal en internationaal opgetreden en hebben een groeiende reputatie in de metal scene.

Kortom, de mogelijkheden die Den Bosch te bieden heeft, zijn veelbelovend. Denk aan de natuurlijke aanwas van nieuwe bands op zo’n vruchtbare grond. En als er opnamestudio’s bijkomen, is het hek helemaal van de dam. Dan wordt Den Bosch echt dé Heavy City en niet alleen van het Zuiden des lands.

nov, 2023

Electric Callboy verzorgt knallende afsluiting
Bijzondere mix van stijlen groter dan de som van de delen eerste aflevering van The Rock Circus

Nergens wordt ook maar gesuggereerd dat Electric Callboy een ‘serieuze’ band zou zijn. Deze mannen komen om plezier te maken en dat doen ze met hun eigen aanstekelijke mix van rave, happy hardcore, nu metal. En Rock Circus weet dat op waarde te schatten.

Electric Callboy

The Rock Circus beleeft dit jaar zijn première in de Bossche Brabanthallen. Drie dagen lang een indoor festival voor de rockende en headbangende medemens. Sfeervol aangekleed, als sta je in een echte ‘big top’-tent, met een gevarieerd aanbod van bands binnen de ruime kaders van rock en metal.

Maar aan alle goede dingen komt een eind, en zo ook aan dit Rock Circus. En als je dan toch moet afsluiten, dan maar goed. Dus Electric Callboy maar geprogrammeerd.

Ik kom ogen en oren te kort tijdens de set van deze zes Duitse muzikanten. Op papier een ‘metalcore’ band, alsook ‘electronicore’, live een meeslepende mengeling van ‘core’- in welke vorm dan ook – en lekker foute dansmuziek. Ik weet niet of ik de eerste ben die de grap maakt, maar naar mijn idee zou Eclectic Callboy een betere bandnaam zijn.

Schaamteloze combinaties
Ik rol van de ene verbazing in de andere door de schaamteloze combinaties die hier bedacht zijn. Every Time We Touch (Cascada) wordt de eerste maten naadloos gecoverd, tot de grunt en hakkende gitaren invallen. Ergens in de set komt Darudes’ Sandstorm voorbij, een enorme kneiter van een danshit, waar de drummer van Electric Callboy een sterke solo overheen legt.

Of dat ene nummer dat begint als een schlager (Du bist wie ein Hurrikan), dat via een jaren ’90- bruggetje uitmondt in een bruut staaltje metal, grunts en dubbele bass en al. En dan is er ook nog ruimte voor een a capella gezongen (en door het publiek meegebrulde) ‘Let It Go’ uit Disneys Frozen.

Mocht er een smaakpolitie bestaan voor de metalwereld, Electric Callboy zou zes keer levenslang krijgen. En terecht, want wie verzint er nu een tekst als ‘I’m a spaceman, got a rocket on my back, spaceman, oh I’m raving like a maniac’? Puberaler dan dat wordt het niet.

En toch… En toch? En toch komt Callboy er mee weg. Er wordt nergens ook maar gesuggereerd dat dit een ‘serieuze’ band zou zijn. Deze mannen komen om plezier te maken en dat doen ze met hun eigen aanstekelijke mix van rave, happy hardcore, nu metal en weet ik veel wat voor ongelooflijke combinaties nog meer.

En Rock Circus weet dat op waarde te schatten. Als ik glimlachend het circus verlaat, staat het grootste deel van het publiek lekker een feestje te vieren.

Fotografie: Johan Breij.nl

Bezetting Electric Callboy: Kevin Ratajczak – zang (grunts)/keyboards, Nico Sallach – zang(grunts), Daniel “Danskimo” Haniß – leadgitaar, Pascal Schillo – slaggitaar/achtergrondzang, Daniel Klossek – bas/achtergrondzang, David-Karl Friedrich – drums

TEKKNO

nov, 2023

Geen spoor van slijtage bij Cradle of Filth
Publiek moet nog warm worden maar aan de band kan het niet liggen want goed op tempo

In het weekend van 3, 4 en 5 november kunnen liefhebbers van het stevigere werk zoals Cradle of Filth hun hart ophalen in de Brabanthallen in Den Bosch. Drie dagen rock en metal tijdens deze eerste editie van The Rock Circus.

Op vrijdagavond is er een soort van pre-party met diverse tribute bands en dat speelt zich af op The Buzz Stage, het kleinere podium in de eerste hal waar je binnen komt. In die hal is ook een grote markt te vinden, waar je doorheen kunt struinen, op zoek naar een cool vintage bandshirt, vinyl en nog veel meer.

Op zaterdag en zondag is ook de grote hal achterin open, met twee grote podia naast elkaar. Er is goed nagedacht over de aankleding, met grote rode en witte banieren door de hallen heen en naast de podia dikke rode gordijnen, om het maar zoveel mogelijk op een heus circus te laten lijken.

Er is zelfs een spreekstalmeester met hoge hoed, die de bands vakkundig aankondigt en er zijn geschminkte mensen op het podium. Oh wacht, dat is Cradle of Filth de eerste band die ik zie bij binnenkomst.

Cradle of Filth

Deze door de wol geverfde Britse metalband heeft een rijk oeuvre waaruit gekozen kan worden. Er passeren nieuwere nummers de revue, maar ook ouder werk, zoals Born In A Burial Gown uit 2001 en zelfs Principle Of Evil Made Flesh uit 1994.

Cradle of Filth gaat al zo’n dertig jaar mee en laat nog geen spoor zien van slijtage en geven hier een strakke show. De grunts en screams van vocalist Dani Filth tonen ook geen tekenen van verval en klinken krachtig als altijd. Aangevuld door de klassieke vocalen van toetseniste Ashley Ellyllon.

Marek Ashok Smerda — Marek ‘Ashok’ Smerda – ©Kees Vos Fotografie

Dani gebruikt het hele podium en staat soms naast de drummer, maar ook vooraan op een soort van mini podium, waar de kleine man, met wit geschminkt gezicht en zwarte ogen, goed is te zien. Het is goed druk in de zaal, maar het is niet helemaal uitverkocht, want er is voldoende ruimte en er is overal goed zicht op de podia.

Het publiek moet nog een beetje warm worden, want er is weinig beweging voor het podium. Aan de band ligt het niet, want het tempo zit er goed in. En dan zit het er na een krap uurtje alweer op.

Fotografie: Kees Vos Fotografie

apr, 2023

Nova Twins maken beweeglijke urban punk
De nieuwe sensatie die grotere podia gaat vullen en absolute hoogtepunt van Paaspop

Nova Twins is een Brits rockduo bestaande uit zangeres/gitarist Amy Love en bassist Georgia South al is er live natuurlijk wel een drummer bij. Het is een mooi plaatje, die twee opvallend uitgedoste dames vooraan op het podium hier op het Jack Daniels podium, met hun zelf in elkaar genaaide, althans zo lijkt het, outfits aan.

Nova Twins

Geel met zwart gestreepte broek met top en dan daar overheen weer wat zwarte lappen genaaid en witte lapjes op de knie onder andere, met een soort schorpioen erop getekend. En dan die prachtige roze haardos van Georgia die lekker mee bounced op de maat van de muziek.

Maar het belangrijkste is, ze kunnen rocken! En hoe! Ze rijgen verschillende genres aan elkaar. Rap, urban, metal, punk, pop en rock, om maar wat te noemen. Zelf vinden ze urban punk wel een goede beschrijving, maar hoe het ook heet, het is onmogelijk om stil te blijven staan.

Zelf hoor ik wat Rage Against The Machine invloeden, al is het hier de bassist die de kekke geluidjes uit de pedalen tovert in plaats van de gitarist. Wat kan die meid spelen zeg! Soms hoor je bij haar aanslag, dubbele tonen klinken, waardoor het een lekker vol geluid krijgt en daardoor mis je de gitaar ook niet, wanneer Amy niet mee speelt.

Zangeres Amy Love is erg beweeglijk en zwiert ook regelmatig haar been de lucht in. En dat kan ook, want ze speelt dus niet bij elk nummer gitaar, dus kan ze ook nog eens lekker los gaan met zingen. En dat kan ze. Schreeuwen kan ze ook, al zit daar wel af en toe een effect op, maar wat maakt het uit? Het contrast is dan des te groter als ze met haar lief stemmetje aan de zaal vraagt of alles goed is.

Er komt uiteraard veel werk voorbij van het laatste album Supernova van afgelopen jaar, waaronder het aanstekelijke Cleopatra, het swingende Choose Your Fighter en de knaller Antagonist. Wat wel vaststaat is, dat we hier te maken hebben met een nieuwe sensatie, die grotere podia gaat vullen. In eigen land hebben ze al een Brit Award gewonnen voor Best British Group en Best Rock Alternative Act. En wat mij betreft het absolute hoogtepunt van Paaspop 2023!

Coverfoto Nova Twins: ©Marcel Krijgsman

okt, 2021

Furieuze start Inferum Popronde Den Bosch 2021
De death en/of djent metal wordt hard en strak de zaal van Willem Twee ingeslingerd

Popronde Den Bosch gaat door, en hoe want Inferum – één van de grote beloftes in metal land – trapt af in de Grote Zaal van Willem Twee. Aaaarghhh yeah! Het woord inferum komt uit het Latijn en betekent het “ding uit de onderwereld”. En, hoe waar is dat!

Maakt Inferum de grote belofte waar?

Tjee wat is het fijn om weer normaal (na de verplichte check) in de Willem Twee te staan, biertje erbij en eindelijk weer lekker bijkletsen met iedereen zonder belemmeringen, heerlijk!
De Grote Zaal is op dit vroege tijdstip – 19:10 – nog akelig leeg als Inferum start met een spooky intro en veel feedback gitaren. Ik zelf heb het ook maar net gered. Dit vroege tijdstip heeft natuurlijk alles te maken met het verplichte einde van 24:00 bij de Popronde.

Furieus

Inferum gaat gewoon furieus van start met David K (werktitel) en dat belooft wat. De bandleden komen allemaal van de Metalfactory in Eindhoven, hebben optredens achter de rug op Wacken Open Air en Stonehenge en dat wil wat zeggen. We hebben te maken met een geoliede machine. Bij Surgical Schizophrenia van het laatste album Human Disposal valt met name op dat de death/djent metal hard en strak de zaal ingeslingerd wordt.

Morrison de Boer in hardcore outfit grunt zwaar diep en agressief, de nieuwe guitarist David Luiten met acht snaren op zijn gitaar laat zijn kunsten goed zien en Lars Deelman speelt met lipstick elementen. Die zijn natuurlijk geweldig voor de vele feedback, maar ik moet zeggen door mij nog niet gezien bij een death metal band. Waarschijnlijk is dat ook het eigenzinnige van Inferum, de deathmetal is doorspekt met breaks veel phaser geluiden en soms denk ik is dat een synth of gitaar? en dat maakt het nou net interessanter. Jammer dat het geluid dit niet optimaal uit versterkt maar het is er wel.

Met Beyond Reach van hetzelfde album knallen de mannen lekker door en doet het begin mij zelfs aan Tool denken, de breaks aan Meshuggah en dat gemixt met djent en zie hier een mooie omschrijving van Inferum. Bij Locked In gaat Ozzy Voskuilen, eerste gitarist, helemaal los met drummer Wouter Macare en dit is een hele strakke ritme sectie. Wouter beheerst zijn dubbele bas als geen ander.

Afsluiten doet de band met het titel nummer van de eerste EP Modern Massacre en dan zit het er weer op. Het gerenommeerde tijdschrift Aardschok schreef het al eens. Inferum is dé metal sensatie van Nederland voor de komende jaren. Ik ben in ieder geval benieuwd wat voor moois er nog gaat komen.

Het mooie van de Popronde is natuurlijk dat er van alles wat is en zo sta ik na dit brute deathmetal geweld in de Kleine Zaal naar Some te kijken, een knappe dame die alleen zingt met een engelen stem. Groter contrast is niet mogelijk, gezellig is het wel.

Inferum:

Morrison de Boer – vocals
Lars Deelman – gitaar
David Luiten – gitaar
Ozzy Voskuilen – basgitaar
Wouter Macare – drums

mei, 2021

The Peterlees zetten Bossche poppodium in vuur en vlam
Online genieten met Popronde want hardcore punk doet Covid even vergeten

The Peterlees zetten Willem Twee poppodium zondag 2 mei in vuur en vlam en doen Covid-19 voor even vergeten. Het is online genieten met de Popronde Livestream Den Bosch.

The Peterlees

Super om het vertrouwde podium in Willem Twee poppodium weer te kunnen aanschouwen, weliswaar achter mijn laptop, maar je wordt daar toch wel blij van. Ik kan niet wachten om weer met een biertje in de zaal te staan.

De camera’s gaan snel net als The Peterlees. Die knallen er gelijk hard in en inderdaad pure fucking energy!

Als de zanger na het eerste nummer praat, hoor ik het wat minder want dat staat vrij zacht. Maar het geluid is tijdens het spelen perfect en de hardcore punk komt goed tot zijn recht.

Drums, guitar en bass zorgen voor een geluidsmuur en ondersteunen de zanger die een beetje tussen screams en grunten inzit. Niet altijd even zuiver maar wel met enorme energie en dat is knap. Zo zonder fysiek publiek je toch helemaal geven, dat doen ze goed.

Na afloop van de live-act werden twee bandleden geïnterviewd door Wouter van Heeswijk van Radio Koudijs. Daar gaven ze aan al meer dan een jaar niet te hebben gespeeld op een podium. “Rust roest,” zei de gitarist. Maar punk is net als zwemmen of fietsen. Je verleert het niet.

Complimenten trouwens aan Wouter van Heeswijk die zijn huiswerk goed heeft gedaan. Uit zijn vragen merk je dat hij zich goed heeft voorbereid op elke artiest, hoe verschillend ze ook zijn. Hij stelt ze allen op hun gemak door zijn goede vragen en de vriendelijke toon van de interviews.

Als de band een “ballade” inzet, is dit wel merkbaar. Wellicht moeten ze er ook weer inkomen, zo na Covid. De ballad is een rock/punk nummer waar zowaar een stonerrock gevoel in te herkennen is als ze naar het einde toe werken. Het nummer duurt ook wat langer dan de anderhalve minuut die de meeste nummers duren. Dat hoort bij punk, kort hard en krachtig. Bam!

Soms hoor ik in de solo(tjes) de Ramones terug, simpel maar passend bij de nummers zoals bij Jezus(?). Snel blijft het daarna met hier en daar een wat rustiger break. In rap tempo gaat de band dan ook door met Luckiest Man Alive van het album PTRLS of is het een EP?

Het gas blijft erop en met een instrumentaal nummer is er aan het einde van de show wat meer variatie te ontdekken met het nummer You Should Know. The Peterlees eindigen na een half uur met Fuck You Up in de traditie van de punk. Hard snel en kort en doet mij verlangen naar de live shows, met een biertje in de zaal. Ga dat zien.

<a href="https://thepeterlees.bandcamp.com/album/are-you-a-beast">Are You a Beast? by The Peterlees</a>

Screenshots The Peterlees Popronde Livestream Den Bosch

okt, 2020

Twee uitverkochte shows voor LooD op zondagmiddag
Heavy Hangout programmering met louter stevige gitaarbands Willem Twee Poppodium is groot succes

LooD is onderdeel van de Heavy Hangout programmering bij Willem Twee Poppodium, met louter stevige gitaarbands. “En bijna alle shows zijn uitverkocht en daar ben ik best trots op!” zegt programmeur Rob van der Ham als ik hem kort voor de show even spreek.

LooD tweemaal uitverkocht

Tweemaal op één dag Willem Twee Poppodium uitverkopen, welke band zou daar niet voor tekenen? Dat het voor twee keer 30 personen is, mag de pret niet drukken. En dat de bar niet open mag, is ook jammer, “Maar we gaan voor de muziek en dat is het belangrijkste!”, aldus Rob.

Deze zondagmiddag (en avond) 18 oktober staat LooD op het programma. Deze mannen hebben hun sporen al verdiend in andere bands zoals Astrosonic, Red Vultures en The 1.90’s. LooD draait inmiddels ook al een tijdje mee, maar niet in deze samenstelling. Sinds de vorige drummer Paul Jansen een tijdje terug zijn stokken aan de wilgen hing, moest de band op zoek naar een nieuwe drummer. Die is dus gevonden in de hoedanigheid van Jarno van Osch, onder andere bekend van de band Vals Licht.

Breaking Mirrors

Het publiek wordt bij deze Heavy Hangout editie al meteen getrakteerd op nieuw werk. Twee van de eerste drie nummers zijn van de onlangs verschenen nieuwe EP Breaking Mirrors, waarop overigens nog het drumwerk van Paul te horen is. Ook de rest van de EP passeert de revue vanmiddag.

Groove metal Heavy Hangout

Het klinkt in eerste instantie als vanouds, lekker log, stevige groove metal zoals de mannen het zelf noemen. Het speelplezier is duidelijk zichtbaar, al blijft het natuurlijk het beetje onnatuurlijk met dertig zittende mensen in de zaal. En soms zelfs een beetje ongemakkelijk volgens de band zelf. “We kunnen nu zelfs ieders gezicht zien als we de zaal in kijken.” Tijdens de nummers is er vooral veel interactie tussen de beweeglijke gitarist/zanger Eugene Dappers en de rest van de band, die trouwens ook niet onverdienstelijk zingt, met zijn wat rauwere stem.

Erik de Vocht is natuurlijk de leadzanger met zijn heldere stem en zijn, naar eigen zeggen, al dan niet met een knipoog, goede teksten. Dan is het wel jammer dat niet alles even goed verstaanbaar is. Maar zingen kan ie wel, die Erik. Hij laat een paar fraaie lange uithalen horen, die flink de hoogte in gaan. En in de instrumentale stukken soleert hij er vrolijk op los met zijn gitaar.

Kippenvel moment
Halverwege deze Heavy Hangout set is er even een moment voor een serieuzere noot. Goede vriend van de band en zanger van Rattlesnake Shake Jan Loeffen is begin dit jaar overleden. Deze tragische gebeurtenis was de inspiratie voor Song For The Lost en dit nummer wordt dan ook aan hem opgedragen. En dat voel je. Het is een kippenvel moment. “Doesn’t make sense now you’re gone”, zingt Eugene. Het is ook meteen het muzikale hoogtepunt waar alle bandleden hun hele ziel en zaligheid in lijken te leggen. Dit nummer is ook het moment, waarin duidelijk wordt hoe goed die nieuwe drummer eigenlijk is, met zijn creatieve breaks.

De afsluiter is er ook één van hun nieuwe EP en heet Fallen From Grace, een lang uitgesponnen nummer met een rustig intro, waarna de spanningsboog opbouwt en het steeds steviger wordt. Er is een mooie variatie van rustige passages met hardere stukken. Een passend einde aan dit eerste optreden van vandaag en het tweede hoogtepunt van deze show, met de mooie slotzin “Someone’s got to go”. Maar LooD niet, want die is here to stay, In ieder geval vandaag, want er staat nog een tweede Heavy Hangout show op het programma voor vandaag.

mrt, 2020

The story of Anvil gewoon live in Willem Twee poppodium
Je heerlijk opwarmen met metal en niks anders dan metal op zondagmiddag concerten

We Are Anvil from Canada and We Play F**king Heavy Metal and we like it, de legendarische opener van Lips. Met support van HARSH en DJ Michelfromhell gaan we terug in de tijd.

Anvil

In verband met het inmiddels beruchte virus is support act Ramayan niet in staat af te reizen naar Den Bosch en zal DJ Michelfromhell de bezoekers vanaf 15:00 opwarmen met Metal en niks anders dan Metal en doet dat met verve. Rond de klok van 16:00 is het de beurt aan de andere support act uit Parijs genaamd HARSH. Het valt mij op dat het al behoorlijk druk is in Willem Twee poppodium en het publiek bestaat vooral uit oude lichting metalheads. Die komen echt voor Anvil.

HARSH

Er lopen wel wat jongeren rond en wellicht komen die voor de jongens van HARSH, want die zijn ook alle begin twintig. Als je de muziek hoort, zou je dat niet zeggen want die komt regelrecht uit de tachtiger jaren, met spandex broek en lange haren. Het is best een leuke opwarmer die doet denken aan Mötley Crüe en Skid Row. Eigenzinnigheid is wel ver te zoeken, maar het publiek reageert goed op de band en deze krijgt dan ook keurig applaus uit de zaal. Enig smetje is de cover Born To Be Wild van Steppenwolf, want dat voegt niks toe en de band kan dan ook beter eigen werk promoten zoals ze eerder deden met een nieuw nummer.

Pauze

Na een korte pauze is het zover, Anvil betreedt het podium en start gelijk met de opener van hun album Metal on Metal (een klassieker in zijn soort) namelijk March of the Crabs. Lips (Steve Kudlow) springt direct het publiek in en dat eet dan ook vanaf het begin uit zijn hand. Na deze opener gaat Anvil verder met 666. Het plezier spat er van af en Lips meldt dat hij zijn verjaardag aan het vieren is omdat hij om twaalf uur de leeftijd van 64 bereikt.

Dan komt een oudje langs van het debuut album Hard’n’Heavy, Oh Baby, welke gevolgd wordt door Legal at Last van het gelijknamige nieuwe album (nummer 18!). Na Nebreska vertelt Lips dat het allemaal begon met Elvis de pelvis (zijn woorden) en Chuck Berry en zet Anvil Bad Ass Rock ’n Roll in, gevolgd door Wind Assasin van Forged in Fire.

Lemmy

Lips vertelt dat hij in 1983 in een hotelkamer met Lemmy (Motörhead) verbleef en daarna pas begreep waarom het album No sleep ‘til Hammersmith van Motörhead zo genoemd is. Hun manager kwam namelijk de kamer binnen en riep ‘jullie moeten naar de gig’, waarop Lemmy zei: “Nu al?” Bleek dat ze al 48 uur op de kamer waren met alle beruchte versnaperingen binnen handbereik. Het publiek kwam niet meer bij en het is even alsof we bij een stand up comedian show zijn. Free as the Wind wordt dan ook aan Lemmy opgedragen.

Na On Fire en Thirteen begint men met knaller van format Mothra van Metal on Metal inclusief de beroemde vibrator solo van Lips. Bitch in the Box, Swing Thing ( inclusief drum solo van Rob Reiner). I Am Alive en afsluiter Metal on Metal worden nog gespeeld en dan is het over….. Nee natuurlijk niet!
Het publiek scandeert Anvil, Anvil, Anvil en komt terug voor twee toegiften, namelijk Forced in Fire en Running. Bij laatstgenoemde zijn Lips en Chris ook daadwerkelijk een ren wedstrijd aan het voeren op het podium, welke hilarisch is. Anvil kwam zag en overwon dat is duidelijk. Het publiek ging uit zijn dak.

Lips is de vriendelijkheid zelve (sprekend zoals in de film The story of Anvil) en loopt constant met een glimlach op het gezicht rond. Geweldig om te zien. En natuurlijk is het soms op het randje, loopt een drumbreak wat minder strak, maar wat zal het. We hebben het hier wel over f**ing Anvil! The best metal band of all time!

Anvil:
Lips (Steve Kudlow)– Vocals, guitar
Rob Reiner- Drums
Chris Robertson – bass, backing vocals

HARSH:
Albert Arnold- vocals, guitar
Severin- guitar backing vocals
Julien- bass
Leo- drums, backing vocals

Dj MichelFromHell:
Michel Steenbekkers

jan, 2020

No Metal In This Battle speelt de sterren van hun hemel
Instrumentaal kwartet trotseert strak, stevig en dansbaar de kou

Petje af voor de heren van No Metal In This Battle. Zij hebben de reis vanuit Luxemburg gemaakt, om in de onverwarmde skatehal van het World Skate Center hun ding te doen.

No Metal In This Battle

De opstelling is verrassend : het vierkante platform waar anders skaters overheen vliegen, is omgeturnd tot een podium. Op elke hoek staat een speaker, en het publiek kan de band rondom bekijken. Theoretisch dan, want veel publiek is er nog niet. Ik gok dat ‘we’ met een man of vier zijn. De sporadische skater niet meegeteld, die af en toe vanaf zijn board de band een half oog en -oor gunt. Wellicht dat het tijdstip hier debet aan is.

Ongelijk

Maar zoals wel vaker, de thuisblijvers hebben ongelijk. Ondanks (of misschien genoopt door?) de kou speelt No Metal In This Battle. vol enthousiasme. Instrumentale nummers, die over het algemeen van begin tot eind blijven boeien. De opstelling van drums, bas, twee gitaren en keyboard biedt genoeg variatie.

Geen standaard

Ondanks het standaard rock-instrumentarium is de muziek van deze band allesbehalve standaard. Elk nummer heeft iets swingends, iets dansbaars in zich. De ritmes zijn complexer dan in standaard rock, de gitaar en bas geven een Afrikaans tintje en de keyboard geeft het geheel een dance-achtige sfeer. Aan het eind van het tweede nummer laat iedereen zijn instrument liggen en schaart zich om de drumkit. Het doet wat geforceerd aan, maar deze percussie-apotheose is raak en goed gevonden.

Duidelijk is te zien en te horen dat de mannen van No Metal In This Battle al langer samen spelen. Hoewel… zo af en toe gaat er een intro de mist in, maar in deze ongedwongen setting valt niemand daar over. De bandleden zelf al helemaal niet. Ze hebben het zichtbaar naar hun zin.

Hun set is ook precies lang genoeg. Tegen het eind ligt wat herhaling op de loer, terwijl de drummer ook niet helemaal maatvast meer is. Toch de schuld van de kou? Tijd dus voor een goede afsluiter. In dit laatste nummer wordt nog een keer goed uitgepakt. De gitarist mag nog lekker freaken met zijn effectenpedalen, terwijl de set wordt afgesloten in een Underworld-achtige dansbaarheid.

Foto’s: Monique Nuijten en Wies Luijtelaar

dec, 2019

Live Aids 3: Superaids metal-punk-rock heavy kerstfeest
Het begint een traditie te worden om je kerstvakantie in WSC Skatepark te beginnen

Live Aids editie 3 staat zaterdag 21 december op de planning en de locatie van deze heel andere manier van Kerstmis vieren is weer World Skate Center in De Kop van ’t Zand. De volledige naam van deze derde editie luidt Live Aids 3: Superaids. Elf bands nemen deel aan dit rock-punk-metal kerstfeestje, dat vanaf 13.30 uur begint en zo rond middernacht eindigt.

Super tof initiatief in WSC Skatepark, Live Aids nummer 3: Superaids dat alweer behoorlijk is gevuld en helemaal in sfeer aangekleed met kerstbomen kampvuur en lichtjes. Een mooi contrast met de heavy bands die er spelen maar dat is ook zoals het hoort.

Line-up Live Aids 3: Superaids

Elf bands die het traditionele kerstfeest op een plezierige manier op de hak nemen. Live Aids begon in 2017 onder de naam Woodkots Live Aids. Tennie Einnet en Daniël van Vugt zijn vanaf het prille begin de kartrekkers van het hele gebeuren. Bossche bands zijn goed vertegenwoordigd in de Live Aids Superaids line-up met onder andere Hierrr Pak Aan, Jezus Sanseveria, Opgetiefd en Splinterbomb.

Tommy Queer music, Jetblack vette rock ’n roll, Hierrr Pak Aan

Singer songwriter Tommy Queer beet het spits af. Het is niet druk in de Skatehal, maar dat deert deze solist weinig. Hij speelt onverstoorbaar door en maakt regelmatig een praatje met het publiek. Het is de bedoeling dat elke artiest/band bij Live Aids een lied zingt met het vaste thema Kerstmis erin. Tommy covert een nummer van Nico Haak. “Die is dood,” roept iemand uit het publiek. “Is-ie dood?,” roept Tommy gespeeld verbaasd. “Eigen schuld, dan had-ie maar niet op sinaasappelkistjes achter de piano moeten spelen.”

Jetblack vette rock ’n roll

Na dit relatief rustig begin van Live Aids 3: Superaids – eerdere edities begonnen van meet af aan met steviger werk – treedt Jet Black aan. Vette rock ’n roll staat achter de naam van deze tweemansband en zanger/gitarist Peter Kuif en drummer Bert Bleek maken dat waar. Hun aandeel in de kerstsfeer is een cover van Lonely This Christmas van Mud. Publiek zingt gezellig mee.

Hierrr Pak Aan

Deze band beleefde in de huidige samenstelling zijn première in het Duketown Rebel festival 2018. Was het toen nog een beetje zoeken naar elkaar, nu hier bij Live Aids treedt een zelfbewuste band op met een zeer dynamische frontman, de onvermoeibare Rob van der Ham. Deze nederpunk band speelt een kort en fel kerstliedje, Kerstmis In Den Bosch.

Voortzetting middag- en avond programma

Na Hierrr Pak Aan is het de beurt aan Bullhammers met wat zij zelf Working Class Rock ’n Roll noemen. Vette rock, dat zeker. Dan treedt weer een solist aan, namelijk Tim Herrebrugh aka Dead Cat Stimpy, een garage rock ’n roll one-man show. Na een eetpauze beklimt Jezus Sanseveria zo rond 19.00 uur het rijk versierde podium. Deze band kan met recht dé houseband van Live Aids genoemd worden.

De volgende band is de enige female frontend band van Superaids, Wet Boys. Ze maken garage-punk of zoals ze zelf zeggen, Hot Noise. Na deze hete herrie zorgt Team Wasted voor de nodige hardcore punk van en met halfnaakte mannen. Is Live Aids omgedoopt tot een Ladies Night? Nou, verre van. Daar zorgt deze band wel voor. De Bossche punkband Opgetiefd houdt die lijn vast en dendert zo hun aandeel aan Live Aids vol.

Splinterbomb trashed Super Aids

Bossche band knalt op Live Aids 3: Superaids en stelt de nieuwe bassist voor.

Omstreeks 22:45 trapt Splinterbomb af met Dying Time en wat schets mijn verbazing? Is Michel (beter bekend wellicht van Cirrha Niva en behoorlijk actief in de heavy scene van Den Bosch) de nieuwe bassist of is er iets anders gaande? Later meer.

Splinterbomb speelt vanaf het begin rete strak. Het vele spelen en repeteren werpt duidelijk zijn vruchten af. Original Sin, Incineration volgen en bij Nuclear Warfare wordt duidelijk dat Michel alleen de eerst vier nummers speelt, want nu is het tijd voor de echte nieuwe bassist, namelijk Stef Wouters (ex Objector). Grappig om te zien dat Stef een totaal andere stijl en bas heeft dan Michel maar het er erg goed vanaf brengt.

Live Aids 3: Superaids — Splinterbomb ©KLANKGAT

Volgens mij hebben deze vier mannen zich de afgelopen tijd opgesloten in het repetitie hok, want de takken vliegen van de kerstbomen tijdens Free Your Mind (met toespraak van Hein). Vervolgens voegt Michel zich weer bij het viertal en speelt de band met twee bassisten de cover van Sepultura Refuse/resist. Wat een feest is dat, super herkenbaar en mega vet natuurlijk met al dat bas geweld, de ideale bas tandem. Deze cover past perfect bij SplinterBomb die Thrash met Death metal vocalen mixt tot een eigen sound.

Jordy is in vorm op de drums en Hein is een geweldige riff master die met zijn licks meer variatie geeft aan het geheel. Variatie die ik mis in de zang van Michel. Zijn grunt is zwaar en waar hij op de laatste EP Rage to rise wel de nodige afwisseling liet horen, mis ik dat vanavond. Als hij het voor elkaar krijgt om live ook meer met dynamiek en variatie te gaan grunten, weet ik zeker dat er nog meer moois voor Splinterbomb in het verschiet ligt. Afsluiten doet Splinterbomb met de kraker All Against All, lekker headbangen yeah!!!!

De echte afsluiter van deze Live Aids 3: Superaids is aan Revölvo uit Breda. Deze speedrock/hardrock/metal band zorgt voor een welkome en stevige mix van Motörhead, Anthrax en wat van Iron Maiden. Een geweldige cocktail.

Tot volgend jaar.

Redactie KLANKGAT: Edwin Raaijmakers en Ronald Rijken

Met dank aan Narinder de Klein van Raw Photo Fix voor de foto’s
Line-up Live Aids 3: Superaids

Tommy Queer music
Jetblack -vette rock ’n roll
Hierrr Pak Aan
Bullhammers
Dead Cat Stimpy
Jezus Sanseveria
Wet Boys
Team Wasted
Opgetiefd
Splinterbomb
Revölvo