Johnny's Adventures

Johnny’s Adventures grote aanwinst Bossche muziekscene

Een kort maar veelzijdig album met creatieve lyrics, sounds en goed verhaal

Wat is het verhaal van Johnny’s Adventures, de gelijknamige naam van de band? Gaat het over opgroeien en het zoeken van een levensdoel? Is het een autobiografisch verhaal van anger/gitarist Frans de Visser? Zijn vader zei hem altijd ‘wat er ook gebeurt altijd blijven fluiten’.

Johnny’s Adventures

Johnny s Adventures
Johnny s Adventures

Het album begint met het nummer Friend of a Friend, wat voor de luisteraar een fijn welkom is. Een toegankelijk tempo met aangename sound en melodie van de bas laten je rustig binnenkomen in de wereld van Johnny’s Adventures. Johnny is het hoofdpersonage, zoals de naam van de band je al deed vermoeden. Tekstueel herken je al snel alledaagsheid terug met maatschappijkritische vleugjes.

‘Sitting in a room staring at the wall, avoiding conversation’. ‘New gadgets I don’t care at all. What a fed up nation’, is dan ook één van de zinnen die het nummer goed schetst. Op de small talk met vrienden van vrienden, buren van buren en vage kennissen is Johnny’s antwoord in de bridge te vinden: ‘If you don’t care, just don’t ask. I’m fully aware you’re wearing a mask’.

Johnny's Adventures
het album Johnny’s Adventures

Het nummer bouwt geleidelijk op en wordt steviger en aangenamer en heeft als kers op de taart een spetterende gitaarsolo. Hiervan is zowel de sound en de phrasing tot in de puntjes uitgewerkt.

Johnny s Adventures
livestream Johnny s Adventures ©Jane Duursma

Opvolgend is het nummer Keep On Whistling dat getypeerd wordt door een fluitmelodie en een soort western sound. Het klinkt wat minder spannend, maar het vertelt veel over Johnny en zijn avontuur. Ook getuigt het van veelzijdigheid, wat een merk wordt voor dit album. Een avontuur bestaat niet alleen uit pieken, maar ook uit dalen. Zo wisselen de sounds, tempo’s en stemmingen elkaar op een fijne manier af gedurende het album.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Na You Left word je weer op gelift door een vrolijk en dansbaar Who Are You dat over het spel Wie Is Het? gaat. Als je goed luistert hoor je in de opname ook de kaartjes van het bekende één tegen één gezelschapsspel omvallen, op de maat. Dit terwijl de de namen geraden worden in het nummer. En wie het is? Dat kan er maar één zijn natuurlijk. Creatief is dit een geweldig gevonden nummer.

In het langzame King Of My Own Town wordt het verhaal van Johnny’s Adventures zowel verteld als gezongen, weer in een western country stijl. Het lijkt te gaan over iemand die zich de koning van zijn stad voelt, erachter komt dat hij het niet is, of eigenlijk toch wel weer.

Hierna sluit het album af met Complaining. Hiermee gaat het tempo weer omhoog en krijg je vooral met funky (jazzy/rock and roll) gitaarslagjes en lekkere orgelsolo’s te maken. Los van de aangename sound van het nummer, is het verbeeldend ook vermakelijk.

Vertellende manier
Zo kun je het helemaal voor je zien hoe Johnny zijn spullen kwijt is op het vliegveld, door de vertellende manier van zingen die we vaker horen in het album. Het is een vrolijke afsluiter met een leuk gevonden onderwerp. Samengevat biedt dit kleine album toch het maximale voor haar formaat. Minpunten zijn er eigenlijk niet. Als je dan écht iets moet noemen kun je het hebben over de Engelse uitspraak in King of My Own Town. Verder kent het album alleen maar pluspunten met Friend of a Friend, Who Are You en Complaining als mijn favoriete hoogtepunten.

Johnny's Adventures
de band

De songteksten zijn makkelijk te volgen en toch erg creatief gevonden. Ze blijven, net als bepaalde gitaarlijntjes of basloopjes, lekker hangen. De drums zijn te danken aan Erik Dera, die de vaste lezer kent van Instant Matter. Richard van der Weg zorgt voor de baspartijen en Gijs Vugts kun je achter de toetsen vinden. Frans de Visser is de gitarist, zanger én verteller van Johnny’s Adventures.

Frans heeft de opname en productie verzorgd in Studio Cube, waar zijn collega Arthur Theunissen de mastering van het mini album in handen had. Frans de Visser kennen we ook als organisator van de Bossche Band Battle.  Johnny’s Adventures is een grote aanwinst voor het Bossche muzieklandschap. Laat het avontuur maar komen.


Johnny’s Adventures

Richard van der Weg – bas
Erik Dera – drums
Gijs Vugts – toetsen
Frans de Visser – zang, gitaar en verteller van Johnny’s Adventures

Livestream foto: Made by jane

Rise a Thousand

6:28 tijd om op te staan met Rise a Thousand

Sixtwentyeight (2020) - official video met Den Bosch Metal your girlfriend will approve!

6.28 tijd om op te staan met Rise a Thousand uit Den Bosch. Metal your girlfriend will approve! Rise a thousand laat van zich horen met de nieuwe single Sixtwentyeight (6.28) vergezeld van een nieuwe video clip.

Rise a Thousand

Deze slideshow vereist JavaScript.

Rise a thousand timmert inmiddels al weer sinds 2006 aan de weg en heeft al bij menige act in het voorprogramma gestaan in de betere zalen van Nederland. Zij genieten dan ook een goede live reputatie en won in 2015 zelfs de Nederlandse Metal battle.

De in 2012 verschenen CD Sunset is volledig gratis te downloaden. De band brengt later nog wat singles uit via het digitale net en wederom voor iedereen gratis toegankelijk. Ook de nieuwe single Sixtwentyeight dus.

Rise a thousand
Rise a thousand – clip 6:28

Ten tijde van Sunset speelde Rise a Thousand een combinatie van hardcore met death en metal invloeden, screams en grunts werden afgewisseld met cleane zang met melodie, en deden mij persoonlijk denken aan een band zoals At the Drive in met veel breakdowns en veel dubbel basgeweld. Kortom lekkere metalcore met melodie en redelijk origineel. Luister maar eens naar het nummer Helen Keller van deze CD en je hoort precies wat ik bedoel (Helen Keller komt bij mij ook nog geregeld voorbij…)

Rise a Thousand
Rise a Thousand – druk, druk, druk

Nu acht jaar later komt Rise a Thousand toch wel heel anders voor de dag, weg screams en grunts, meer rock dan metal en ik moet denken aan de oude Kinkobra (ken je ze nog, ooit een veelbelovend bandje met airplay op radio 3). Een hoog meezing gehalte met de nodige melodie die we ook terug horen in de gitaar solo’s. Als je lekker mee wil springen en uit je dak wil gaan, is dit een lekker plaatje. Jammer vind ik dat de originaliteit grotendeels verdwenen is en daarvoor een meer mainstream geluid in de plaats is gekomen. Dat de band kan musiceren is duidelijk. De professionaliteit is duidelijk hoorbaar en ook de productie is professioneel en helder en past er goed bij.

Professionaliteit komt ook terug in de video, beginnend met een wekker die van 6:27 af gaat bij het verspringen naar 6:28 (jawel de titel van de single) en Rise a Thousand er gelijk met vol gas inhaakt. Vergezeld door de drukte die wij ervaren bij het ontwaken, drukke autobaan, druk in de metro, de gehaaste maatschappij. Luister maar eens naar de teksten waarbij deze beelden perfect kloppen, knap gedaan.

Voor mij persoonlijk mag het meer zoals Sunset zijn, maar ik kan mij zomaar voorstellen dat een groter publiek dit zal smaken en als Covid-19 het weer toelaat menig zaal weer op zijn kop zal zetten. Check de clip maar eens.


Screenshots: Rise a Thousand – Sixtwentyeight (2020) – official video
Mixed and Mastered by Tommie Bonajo at Tomster Studios
Facebook

Leden Rise a Thousand

Danny Hermans – gitaar
David Evers – zang
Hans Doomen – gitaar
Pascal Vugts – bas
Yuri Geeraths – drums

Mathijs Leeuwis

Gitarist Mathijs Leeuwis brengt single La Chute uit

De val en wederopstanding van een pedal steel gitarist in het zicht van de finish bergop

Pedal steel gitarist Mathijs Leeuwis heeft onlangs een nieuwe single uitgebracht getiteld La Chute. Mathijs is ook gitaardocent bij Babel (Muzerije). La Chute is het vervolg op het album GALIBIER. Het artikel is door KLANKGAST Hildebrand Theunissen opgesteld.

Mathijs Leeuwis – La Chute

Mathijs Leeuwis
Mathijs Leeuwis

Op de single staan twee volledig analoog opgenomen nieuwe stukken –  La Chute en L’izoard.  Chute is een wielerterm voor valpartij en de L’izoard en de Galibier zijn bekende cols in de Franse Alpen.

Mathijs Leeuwis
Mathijs Leeuwis – La Chute – 2020 | art ©Janine Hendriks (Kaftwerk)

Mathijs Leeuwis heeft ‘iets’ met sport en in het bijzonder met het wielrennen op de weg.  Voor hem zou deze zomer geheel in het teken staan van La Vuelta Holanda en in het bijzonder de rol die Den Bosch daarin zou spelen. Den Bosch was opgenomen in de tweede etappe van deze Spaanse wielerkoers. Corona gooide roet in het eten en de Vuelta in Nederland werd afgeblazen. Ondanks al  deze malheur zat Mathijs niet bij de pakken neer en is de single La Chute daar een krachtig bewijs van.

La Chute
Ik ben niet bekend met het werk van Mathijs Leeuwis. KLANKGAT vroeg me als jazzkenner om deze release te recenseren. Dat is zeker niet ten onrechte, want het eerste nummer L’izoard kenmerkt zich als een heuse free jazz track met een flinke dot ambient.

Mathijs Leeuwis
Pedal steel guitar

Het gebruik van een pedal steel gitaar is op zijn minst opmerkelijk te noemen. Dat instrument hoort eerder thuis in het country en Hawaiiaanse genre.  Of zoals Mathijs het zelf zegt: ‘de muzikale mogelijkheden en context van de pedal steel gitaar verkennen’. In L’izoard is die verkenning zeer wijds te noemen. Van free jazz vlieg je over uitgestrekte gebieden waar country en ambient welig tieren. Het titelnummer La Chute is meer jazzy en spreekt mij daarom ook meer aan. De ijle luchten van het hooggebergte komen door het gebruik van die pedal steel gitaar helder en duidelijk over.

Onorthodox
Mathijs Leeuwis zoekt in het gebruik van dat onorthodox instrument een analoge vervanging van de synthesizer. En het wérkt, mede door de inzet van tape-loops. Nieuwsgierig geworden luisterde ik ook naar het album GALIBIER en trof daar pareltjes aan zoals het nummer Descente du Lautaret. Maar ga zelf eens luisteren naar deze bijzondere muziek. En zeker om naar uit te kijken, is de geplande release van de nieuwe EP Deconstruction in augustus.


Gastredacteur: Hildebrand Teunissen
Voor meer bio over Mathijs Leeuwis, verwijs ik naar zijn Facebookpagina.
Screenshots: Mathijs Leeuwis – La Redoute (“GALIBIER”)


Mathijs Leeuwis – pedal steel gitaar + tape-loops
Marzio Scholten – elektrische gitaar
Mischa Porte – drums

The Outer Shape

Now Is New is de nieuwe single van The Outer Shape

Peter van Oudheusden kan zich als solist pas echt uiten over persoonlijke kwesties waar hij mee worstelt

De single Now is New is nu uit en staat op Spotify. Het lied gaat over de worsteling tussen het kunnen genieten, over zaken uit het verleden en een soort van druk om in het nu te leven.  Of dit allemaal autobiografisch is, laat ik in het midden volgens de stelregel de auteur niet te vereenzelvigen met de persoon.

The Outer Shape – Now Is New

Now Is New
Peter van Oudheusden

Peter van Oudheusden heeft alle partijen op Now Is New ingespeeld en het vervolgens met producer Arthur Antoine Theunissen van muziekstudio Cube afgemaakt. Daar waren ook de opnames van de twee voorafgaande singles van Peter, What Would You Say en Walk Into The Sea  die ook op Spotify staan. De muziek van Peter kan je als electro-pop duiden. Het is helder klinkende muziek wat niet per se betekent dat het lichtvoetig werk is, ook gezien de tekst van Now Is New.

Hear, how these voices speak to me, screaming so loud
They trouble and distract me, from this here now
So as the tears of ancient times disrupt my view
I hear this awkward gentle voice claiming: now is always new

See, all the space now shown to me, opens my view
But every fiber in me screams this is not you
This old soil has brought you here now, against your will
But still there’s in the breeze, here is no man to spoil your thrill

Now is the new
Way of living

Now is the new
Chance to be free

Now is the new
Untouchable hero.

Now Is New
Now Is New artwork @giselijne

Now Is New is een lekker up-tempo nummer in tegenstelling tot de twee eerder uitgebrachte nummers die qua sfeer en tempo een wat meer dramatische toon neerzetten. De artiest wil afrekenen met de demonen uit het verleden die hem nog steeds plagen. Maar er staat een briesje dat hem toefluistert dat er een kans bestaat om een nieuw leven te leiden, een kans om vrij te zijn.

Pak die kans, Onaantastbare Held.


Grafisch werk van Giselijne Wolse

Johnny Chestpain

Countryband Johnny Chestpain – Beautiful as a rose

Niet alleen tribute aan zangeres Whitney Rose maar ook loflied op live muziek

She looks like an angel, beautiful as a rose, zingt Johnny Chestpain in het refrein. Het nummer is zoals Johnny dat zelf omschrijft, een klein liedje over de schoonheid van live muziek. Iets wat we nu allen erg missen. En zeker ook over de Amerikaanse country zangeres Whitney Rose, een donkerharige Rose from Texas. Een ode aan het vrouwelijk schoon. Leve de romantiek, zo eigen aan country music.

Johnny Chestpain – Beautiful as a rose

Johnny Chestpain
Whitney Rose

Het lied Beautiful as a rose gaat over een zangeres uit Austin, Texas, die Johnny Chestpain, artiestennaam van Jared Kroese, in Tivoli, Vredenburg (Utrecht) twee jaar geleden zag spelen. Zij maakte een verpletterende indruk op Johnny. In de trein, terug naar huis, schreef hij het nummer. En nu is het eindelijk zover dat het wordt gepubliceerd, op Youtube en Spotify.

Het concert van Whitney Rose doet Johnny beseffen dat country muziek springlevend is. Hij komt als muzikant op een tweesprong terecht. Want Johnny Chestpain bestond twee jaar geleden nog niet, want Jared Kroese voerde toen als artiest de naam Papajahkur, van de gelijknamige reggaeband. De keuze is gemaakt, Jared koos country.

Beautiful as a rose begint ook zó klassiek met een tokkelende gitaar gevolgd door zang met een hele lichte snik. En als de lapsteel gitaar inzet, is het plaatje compleet. De schoonheid en de liefelijkheid van de Texaanse beauty worden bezongen en eindigt met ‘and her name is Whitney Rose’. Een klein lied, een niemendalletje van de leuke soort.

Soloproject en band

Johnny Chestpain
studio band

Johnny Chestpain is de nieuwe artiestennaam van het solo country project. Live wordt Johnny bijgestaan door Hendrik Kadmaerubun en Bas Kooiker, oud-bandleden van het opgeheven Papajahkur. Bij de studio versie van Beautiful as a rose spelen zowel Johnny, Hendrik, Bas maar ook Hugo den Hartog, een bekend Bossche muzikant en presentator van Bossche Band Battle. Het plan is om iedere maand een nieuw liedje uit te brengen.


Screenshot: Whitney Rose – Arizona

Atte Elias Kantonen

Studies in audio fabrics van Atte Elias Kantonen

Mysterieuze bleeps en visueel klinkende soundscapes prikkelen jouw tastzintuigen op zachte wijze

Transcendentale soundscapes en elektronische muziek? Ik had er niet zoveel mee tot ik gevraagd werd naar de recente releases Feeling The Spirit van The Transcendence Orchestra en Studies in audio fabrics van Atte Elias Kantonen te luisteren. Beide producties zijn mede tot stand gekomen in de Willem Twee studios die ondanks corona zeer productief zijn dit jaar. Lees bijvoorbeeld het artikel ‘Twee recente releases uit de Willem Twee studios‘.

Dit tweede artikel behandelt Studies in audio fabrics van Atte Elias Kantonen uit Finland. Kantonen is stagiair geweest bij Willem Twee studios. Het album is gemasterd door Tyler Deupree.

Atte Elias Kantonen

Atte Elias Kantonen
Atte Elias Kantonen

Studies in Audio Fabrics door Atte Elias Kantonen is een set van vijf tracks. Forms noemt Kantonen ze zelf en ze zijn gecomponeerd en opgenomen in Willem Twee studios. In die studios staat het vol analoge elektronica apparatuur uit de jaren ’60|’70|’80. Dát is de grote aantrekkingskracht van deze Bossche studios. Buitenlandse (elektronica) musici komen er als honingbijen op af. Atte was vorig jaar stagiaire, student in residence noemt Willem Twee zulke tijdelijke medewerkers. De release was 5 juni jongstleden en wordt uitgebracht door Granny Records.

Eén geheel

Atte Elias Kantonen
Studies in Audio Fabrics

Het heeft geen zin om de vijf Forms van Studies in audio fabrics stuk voor stuk te bespreken. Het werk vormt één geheel met korte stops als afscheiding. De Forms maken gebruik van een reeks uitzonderlijke instrumenten. Die bestaan uit een Serge-systeem, EMS VCS3 Putney, ARP 2500 & 2600, PPG 1020, Korg 770 en Roland Juno-60.

Het begint met knapperig klinkende bleeps gevolgd door zachte sonore klanken die door kenners als soundscapes worden geduid. Soundscapes betekenen vertaald geluidslandschappen en als je dát beeld vasthoudt dan wordt deze muziekstijl meer inzichtelijk. Je aanschouwt de muziek en in dit geval ervaar je de muziek met je tastzintuigen.

Atte Elias Kantonen studeert nog echt op wat analoge apparaten voor hem als musicus kunnen inhouden. Het wordt daarom des te spannender als hij is uitgestudeerd.


Foto’s: Facebook Atte Elias Kantonen
Het Griekse elektronische akoestische muzieklabel Granny Records brengt de elektrische muziek uit die Kantonen heeft gecomponeerd. Afgelopen herfst maakte hij de werken bij Willem Twee Studios in Den Bosch.  Luisteren kan via deze Bandcamp link.

The Transcendence Orchestra

The Transcendence Orchestra galmt in Bossche synagoge

Feeling The Spirit van Daniel Bean en Anthony Child vanuit Willem Twee studios en de Toonzaal

Transcendentale soundscapes en elektronische muziek? Ik had er niet zoveel mee tot ik gevraagd werd naar de recente releases Feeling The Spirit van The Transcendence Orchestra en Studies in audio fabrics van Atte Elias Kantonen te luisteren. Beide producties zijn tot stand gekomen in de Willem Twee studios die ondanks corona zeer productief zijn dit jaar. Lees bijvoorbeeld het artikel ‘Twee recente releases uit de Willem Twee studio’s‘.

Na een intensieve luistersessie was ik behoorlijk brainwashed, gehersenspoeld, maar dan op een prettige manier. Ik voelde me licht en vrij in mijn hoofd. Ik kon echter niet meteen aan schrijven beginnen. Het moest allemaal nog neerdalen. Even bezinken, al die tonen, bleeps, drones en soundscapes die The Transcendence Orchestra en Atte Elias Kantonen op soundcloud en bandcamp tot onze beschikking hebben gesteld.

Dit eerste artikel van die twee releases gaat over The Transcendence Orchestra met Daniel Bean en Anthony Child. Die laatste staat ook bekend als DJ Surgeon.

The Transcendence Orchestra

The Transcendence Orchestra
Anthony Child en Daniel Bean – The Transcendence Orchestra

Tijdens de opnames in de Willem Twee Studio’s in Den Bosch, liet The Transcendence Orchestra de muren van de Toonzaal galmen. Anthony Child en Daniel Bean wilden de echo’s in deze voormalige synagoge met een hoog plafond vastleggen. Eenmaal terug thuis begon het grote werk om de opnames vorm te geven. De mastering was in handen van Stephan Mathieu van Schwebung Mastering.

The Transcendence Orchestra
The Transcendence Orchestra

De track die er voor mij met kop en schouders bovenuit steekt is The golden jaws of the celestial vice. De titel maakt al nieuwsgierig: De gouden kaken van de hemelse zonde. Het klinkt als een Japans gedicht en is naast meditatief ook zeer filmisch bijvoorbeeld voor een Nordic Noir serie. Het nummer is prachtig opgebouwd en het had wat mij betreft langer mogen duren dan de 5.30 minuten. Geheel anders is het nummer The Goose and the wren  (De gans en het winterkoninkje). Dit sterk nummer doet mij denken aan de Boeddhistische gezangen van Tendaï monniken uit Japan die ik heel lang geleden ooit live heb mogen aanschouwen en -horen.  Prachtig was dat.

Dan het openingsnummer It’s better to experience things than to conquer them. Weer een sonoor geluid in het begin met een zweem van een sitar. alsof de dunste snaar van dat instrument door een briesje wordt gestreeld – u merkt het, in zit in hogere sferen. Het tweede nummer Hinge Caterpillar is een echte soundscape, ambient met aan het eind een licht jazzy touch.

Imagine a mountain named after a hospital en But said in my head, not out loud (comment made) staan als aparte nummers op kant B vermeld, maar vormen eigenlijk één geheel. Soundscape met vogelgeluiden. Of Anthony Child en Daniel Bean daadwerkelijk met een recorder het getwitter van vogels hebben opgenomen is mij onbekend.

The Transcendence Orchestra
The Transcendence Orchestra – ambient

De nummers Nothing is real (slight return) op kant C en Nothing is real  op kant D horen kennelijk bij elkaar alleen is de volgorde een beetje ongewoon. Het is ambient met een wat klassieke inslag door het gebruik van de Steinway piano van de Toonzaal. Nothing is real eindigt met een cryptische tekst van en door Doris Woo. De nummers Overview Effect en Humans as vessels for a suite of corporate dream delivery services maken het werk compleet.

Feeling The Spirit van The Transcendence Orchestra is een zeer toegankelijk werk, zeg maar electronica & ambient for beginners. Ik reken mij ook daartoe en vind deze release echt een aanrader voor hen die het genre ambient willen verkennen.


Coverfoto The Transcendence Orchestra van Helge Mundt
Vidya Gastaldon
L’ange de l’apocalypse (d’après Danby), 2012
Photo: Fabrice Gousset. Courtesy the Artist & Art : Concept, Paris, from the collection of Musée de L’abbaye Sainte-Croix.

The Transcendence Orchestra
Feeling The Spirit
Geschreven en geproduceerd door Anthony Child en Daniel Bean
Gemastered door Stephan Mathieu bij Schwebung Mastering, januari 2020
Gesneden door Andreas Kauffelt in Schnitstelle, Berlijn, februari 2020
Uitgebracht door Editions Mego op vinyl, cd en stream.

 

 

Socks;SportsSocks

People Get Around van Socks;SportsSocks

Kersverse en hardwerkende Indie-ambient-punk band brengt zowel tweede single als nieuwe videoclip uit

De release van de tweede single ‘People Get Around’ van Socks;SportsSocks kwam 5 juni uit samen met een gloednieuwe videoclip. Socks;SportsSocks is een kersverse zeskoppige Indie-ambient-punk band uit Rotterdam. De band werkt nu hard aan hun eerste EP ‘People singing about people’ die later dit jaar uitkomt. People get around beschrijft het burgerlijke bestaan als een onvermijdelijke ziekte. De band neemt die burgerlijkheid behoorlijk op de korrel.

Socks;SportsSocks

Socks;SportsSocks
Djurre van Dijck

Socks;SportsSocks is een nieuwe band uit Rotterdam. Wat heeft KLANKGAT in godsnaam met een Rotterdamse band, vraag je je af? Niets, ware het niet dat één van de bandleden Djurre van Dijck heet, zanger/frontman van de Bossche band Clint Eastbird. KLANKGAT had Djurre al een tijdje niet meer in beeld, nadat Clint Eastbird was opgeheven. En nu dan zelfs de tweede single mét videoclip. Rotjeknor, het kan verkeren.

People Get Around – single/clip

People Get Around
People Get Around met Alison Jutta

Op de clip verschijnt een nogal hybride personage, het blonde haar in een knot opgestoken. Het blijkt Alison Jutta te zijn. Eerst verschijnt de naam van de band Socks;SporteSocks en dan de titel van het nummer waar het allemaal om draait. De camera staat bijna de hele clip door op één standpunt, beetje op ooghoogte van Alison die rek- en strekoefeningen doet op het ritme van het nummer. De lyrics verschijnen onder in beeld, zodat je bij een derde keer afspelen, voluit mee kan zingen. De melodie ligt makkelijk in het gehoor en het ritme is basic. Je kan er echt een workout mee doen. Sterker nog: het is een workout song!

Socks;SportsSocks
Socks;SportsSocks – People Get Around

De beklemming en het lot van het burgerlijk bestaan lijken onafwendbaar. Voor iedereen. Behalve voor de zanger van Socks;SportsSocks die zichzelf als een soort redder ziet. ‘I was always the social one. You guys live on a different moon. I will wait for you.’ Ooit komen de anderen tot inkeer, suggereert-ie. Kortom, er gloort hoop. People Get Around zal het straks – in real live –  uitstekend doen. Een heuse meezinger.

De band werkte de single op afstand van elkaar af, zoals dat in deze tijden van corona het nieuwe normaal is geworden. De eerste single Afterparty leidde ertoe dat Socks;SportSocks in de selectie van Popronde 2020 werd opgenomen. Of de band tijdens Popronde ook in Den Bosch optreedt, is nog niet bekend.


Screenshot People get Around – Socks;SportsSocks (Viddy Clippy)
Foto’s: Facebook Socks;SportsSocks

jonny nash suzanne kraft

Twee recente releases uit de Willem Twee studio’s

Albums A Heart So White van Jonny Nash & Suzanne Kraft en Mycorrhiza van Andrea Taeggi

Uit de analoge koker van Willem Twee studio’s zijn recentelijk de releases van Jonny Nash & Suzanne Kraft én Andrea Taeggi gerold. Die releases zijn respectievelijk in mei en april uitgebracht. Nieuwe muziek, ik kan het niet genoeg zeggen, is zeker nu meer dan welkom. Jonny Nash & Suzanne Kraft brengen het album A Heart So White op het Melody as Truth label uit. Andrea Taeggi debuteert als solist met Mycorrhiza op het OOH-sounds label. Beide albums zijn ook op vinyl in beperkte oplage verkrijgbaar.

Jonny Nash en Suzanne Kraft

Willem Twee studio's
Jonny Nash & Suzanne Kraft

Drie jaar na hun debuutalbum Passive Aggressive brengen Jonny Nash en Suzanne Kraft de single Knife uit van het album A Heart So White. Op de ‘flipside’ van de single staat een exclusief digitaal bonusnummer, Processing The Negative, dat niet op het album staat.

Willem Twee studio's
A Heart So White
Willem Twee studio’s

De opname van A Heart So White  is een voortzetting hoe het debuutalbum tot stand is gekomen. Day betekent werken in een onbekende opnameomgeving met een beperkte set tools. Het doel is om de mogelijkheden te verkennen die binnen deze beperkingen liggen. Of om Nash en Kraft te citeren: “Deze apparaten zijn niet bedoeld om er muziek mee te maken.”

Het album is geschreven en opgenomen in Willem Twee Concertzaal c.q. Willem Twee studio’s. Terwijl Passive Agressive virtuele instrumenten en omgevingen verkende, verlegt A Heart So White de focus naar akoestische instrumentatie en daadwerkelijke ruimte, the real world.

Met behulp van het mechanische lade-orgel – mooi ingezet in het openingsnummer The Pearl en zeker ook bij Guilt Or Fear – van de Toonzaal, de Steinway-piano én de akoestiek van deze omgebouwde synagoge maken Jonny Nash en Suzanne Kraft er een gelijkmatige reeks composities. Het is een zeer contemplatief album geworden met zachte en ijle klanken, bijna donsachtig. Het nummer Knife is terecht als single naar voren geschoven. Knife belichaamt alles waar deze twee musici op dit moment voor staan.

Het album biedt troost, rust en dat is prijzenswaardig. Maar dat is niet genoeg. Het simpele en introverte karakter keert zich uiteindelijk tegen het album. A Heart So White ligt te makkelijk in het gehoor. Het is teveel Easy Karma.

Andrea Taeggi

Willem Twee studio's
Andrea Taeggi

De geluidsontdekkingsreiziger Andrea Taeggi is de helft van het duo Lumisokea. Lumisokea is een Belgisch-Italiaans duo, gevormd door Koenraad Ecker en Andrea Taeggi. Beiden wonen in Berlijn. Eerder werk van het duo staat op Eat Concrete, Alter en Opal Tapes. Taeggi debuteert op OOH-sounds met het nieuwe soloalbum Mycorrhiza, opgenomen in de analoge studio’s van Willem Twee studio’s hier in Den Bosch.

Quote: ‘Het debuut is een kristalheldere excursie naar een nieuwe vorm van ‘rituele computermuziek’, de gamelan van de toekomst’.

Willem twee studio's
Mycorrhiza

Magic mushrooms
Andrea Taeggi is gefascineerd door de samenwerking die er bestaat in het bos tussen planten en schimmels. Dat wordt een mycorrhiza, een samenlevingsvorm van schimmels en planten via de wortels genoemd. Je kan dus bijna stellen dat dit debuutalbum ontstaan is door paddestoelen, magic mushrooms.

Mycorrhiza

Mycorrhiza opent met het nummer Cuttleburrs, een licht hysterisch en repetitief werkje met vanaf het midden wat meer ritme & beats die net niet dansbaar zijn. Dat zou live misschien wel kunnen. Interessant. Het tweede nummer, Kodama, bevestigt de omschrijving gamelan van de toekomst het beste. Een erg sterk nummer, hypnotisch dwingend in ritme en mysterieus in opbouw en toon. Kan live een topper worden mits het erg lang wordt uitgesponnen.

Het titelnummer Mycorrhiza is één deconstructief nummer en eerlijk gezegd duurt het daarom wat te lang. Het vierde nummer Icaro is vol sjamanistische potentie en demonische beats, hardrock gamelan. Een zeer krachtig nummer en goed opgebouwd.
(Icaro betekent: Zuid-Amerikaans inheemse spreektaal voor magisch gezang. Tegenwoordig wordt deze term vaak gebruikt om de medicijnliederen te beschrijven die worden uitgevoerd tijdens plantaardige ceremonies.)

Willem Twee studio's
Andrea Taeggi

Oculus Cordis en Phantasmagoria zijn twee exempelen van de nieuwe elektronische muziek (Neue e-Welle). Niet alleen noise & bleeps plus wat zwaar vervormde soundscapes maar ook het filmisch karakter spelen een hoofdrol. Een sound die met wat beats zo maar kan uitmonden in dance.

Het debuutalbum Mycorrhiza mag als zeer geslaagd beschouwd worden en ik kijk uit naar een live optreden van Andrea Taeggi bij het FAQ festival of November Music. Als solist of in het duo Lumisokea, dat maakt mij eigenlijk niet zoveel uit. Ik heb wel trek in zo’n medicijnliedje.

Bandcamp – Mycorrhiza by Andrea Taeggi.


Screenshots YouTube:
Suzanne Kraft & Jonny Nash – Dekmantel Festival 2018

Driphead

De jeugd heeft de toekomst : Driphead levert nieuw werk af

Crossing Contacts soms wat eentonig maar met enkele uitschieters goed te pruimen

Beste lezer, het zijn barre tijden. Afhankelijk van je perspectief wel te verstaan. De gemiddelde mondkapjesfabrikant zal wellicht voordeel putten uit de huidige situatie, de gemiddelde concertganger daarentegen behelpt zich met streamingdingetjes en opnames van liveconcerten. Not quite the real thing. Een festivalloze zomer ligt in het verschiet, en of daarna een concert weer hetzelfde zal zijn is maar de vraag.

Driphead – Crossing Contacts

Driphead
Driphead

Maar er wordt nog steeds nieuwe muziek gemaakt, gelukkig. Muziek die je gewoon thuis kan luisteren. Zo staat er sinds eind maart nieuw werk van Driphead op Spotify.
De naam Driphead zal de meesten van jullie nog niks zeggen. Het is het alias van de zoon van de bassist van Irrelevator. En dat dat gezegde over die appel en stam nog steeds geldt, laat Driphead horen op Crossing Contacts.

Inmiddels het tweede album, na The Explicatory uit eind 2019, laat Crossing Contacts dertien nummers lang, horen wat de optelsom van dance, muzikaliteit en smaakvol gebruik van elektronica kan opleveren.

Laten we voorop stellen dat ik absoluut niet de ‘doelgroep’, het gewenste publiek voor Driphead ben. Daar ben ik wellicht te oud, en zeker muzikaal te anders geïnteresseerd voor. Ik zie liever een bandje met elkaar muziek maken dan dat ik een deejay zie optreden. Want, oh ja, dat is de soort muziek die Driphead maakt. Dansmuziek. En dan voornamelijk gebaseerd op drum ‘n’ bass.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Wat het dan toch leuk maakt om Crossing Contacts te beluisteren, is het plezier en de drive waarmee het gemaakt is. Toegegeven, de beat valt vaak in, juist op het moment dat je het verwacht, dus geen verrassingen daar. Maar de klanken die Driphead kiest om zijn nummers mee te bouwen vind ik vaak verrassend en origineel.

Nummers die naar mijn mening, er net iets boven uitsteken zijn Voltage Controlled en Ctrl c/v. Ook het intro van Cyber Bully is goed gevonden.

Nogmaals, ik ben zeker niet de doelgroep ; het is lastig voor een bakker om des slagers worst te beoordelen. Maar je hoeft geen beenhouwer te zijn om een worst lekker te vinden. Naar mijn idee is Driphead een erg muzikaal mannetje, en Crossing Contacts is goed te pruimen. Mocht je interesse hebben in elektronische dansmuziek, zet Crossing Contacts eens op. Ik ben benieuwd naar wat je er van vindt.


Screenshots Youtube Crossing Contacts (Full album) – By Driphead / Super soldier – Driphead [Official Audio]