Jazz in Duketown | KLANKGAT

mei, 2018

John Scofield overziet een volle Markt
En wisselt van country, blues tot avant-garde

John Scofield (Dayton, Ohio, 1951) wisselt op zijn gitaar net zo vlot van stijl als een kameleon van kleur. Hij draait daar zijn hand niet voor om. Dezelfde vingers die avant-garde jazz spelen, gaan net zo vlot over de snaren bij een honkytonk nummer. Onnavolgbaar en eigenlijk alleen weggelegd als je in de Verenigde Staten bent geboren. Het zit dan gewoon in je. Zaterdagavond 19 mei kwam jazz-minnend Nederland aan zijn trekken.

Jazz in Duketown strikt weer een grote naam

John Scofield overziet een volle Markt - ©ronald_rijken — John Scofield met band

Het is de organisatie van Jazz in Duketown in 2018 wederom gelukt om een grote jazzcoryfee binnen te halen. Vorig jaar de legendarische gitarist Al Di Meola en nu de net zo befaamde John Scofield. Scofield werkte onder meer met drummer Billy Cobham die een paar edities geleden ook op dit openlucht festival aantrad. De lijst met namen met wie Scofield allemaal speelde, is zonder meer duizelingwekkend te noemen: Charles Mingus, Herbie Hancock, Chick Corea, Joe Henderson, Pat Metheny, Gerry Mulligan, McCoy Tyner, Jim Hall en Chet Baker. Daarnaast was hij drie jaar de vaste gitarist van Miles Davis geweest. In zijn kielzog staan deze jazzgiganten als schimmen – velen zijn niet meer onder ons – ook op het grote podium op de Markt.

Lange nummers
De presentators van Jazz in Duketown loofden de grote opkomst voor John Scofield en hielden het gelukkig erg kort. Het enige wat bleef hangen was dat Scofield veel zou gaan spelen van zijn laatste album Country for Old Men. ‘Sommige covers op dat album zullen u wel bekend in de oren klinken’ waarna de Amerikaan werd uitgenodigd om aan te treden.
John Scofield komt als eerste op, gevolgd door Gerald Clayton (piano, Hammond), Bill Stewart(drums) en Vicente Archer (contrabas). Scofield verwelkomt het publiek en stelt zijn begeleiders voor. De rijzige grijsaard herhaalt dat veel zal worden gespeeld uit het laatste album.
Het openingsnummer is een mengelmoes van stijlen. Jazz, blues en country vloeien moeiteloos in elkaar op. Voor de Hammond orgel is een solo vrijgemaakt en je ziet Scofield zichtbaar genieten van het spel van Gerald Clayton. Het is een erg lang nummer dat daarmee de toon zet van dit anderhalf uur durend concert. In totaal worden slechts zes nummers gespeeld. Zelfs een cover van I Am So Lonesome I Could Cry van countryzanger Hank Williams moet er aan geloven en wordt flink uitgesponnen.

Het publiek luistert zeer geconcentreerd en applaudisseert met gepast volume na een gitaarsolo van de meester en wat uitbundiger met gefluit na solo’s van zijn begeleiders. Het toont het grote respect dat de mensen hebben voor deze man die zo’n grote rol speelt in de hedendaagse jazz. Scofield heerst over zijn podium en kijkt zijn publiek recht in het gezicht met een stalen uitdrukking in zijn ogen. Het is bijna intimiderend die blik, maar als hij een klein kind in het publiek ontwaart dat danst, moedigt hij het aan door breed te lachen.

Scofields tourmanager meldt dat John zich niet zo lekker voelt en daarom afziet van een persinterview na afloop van het concert. Dat is niet te merken aan zijn gitaarspel dat vooral in de prachtige ballad I’m Sleeping In een grote hoogte bereikt als hij een lange solo inzet. Het is echt een weergaloze lullabye. Ook de wat kille wind die over de Markt waait, heeft nagenoeg geen invloed op zijn spel. Scofield maakt tussen de nummers door graag een praatje en vertelt dat hij vaak in Europa toert en noemt Nederland (The Netherlands) met name. Hij vindt Jazz in Duketown een geweldig event, maar vermijdt wijselijk om de naam van de stad te noemen want onuitsprekelijk voor een Amerikaanse tong.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Het optreden eindigt met New Walzo dat ook op het laatste album staat. De voltallige band staat op en neemt het lange applaus in ontvangst. Scofield stelt hen nog een keer één voor één voor en weg is hij. Er zit geen toegift bij want dat laat het strakke schema van Jazz in Duketown ook niet toe. In een mum van tijd is de mensenmassa opgelost, maar aan de gezichten is te zien dat mensen genoten hebben van dit concert. Of zoals de presentator al zei aan het begin: “Het zal moeilijk worden om dit te overtreffen.”

mei, 2018

Jungle in Duketown in de Raadskelder
Jazz toegankelijk maken voor jongeren met hiphop en dj's

Het evenementenbureau van het Koning Willem 1 College, Jongerenambassadeur Cultuur Peggy Loch en Bram van de Ven (Cypher HQ) hebben de handen ineen gestoken om een jongerenpodium op te zetten voor jong en ongeremd talent. Dat mondde uit in Jungle in Duketown dat tegelijk start met Jazz in Duketown. Het event wordt gehouden in de Raadskelder onder het stadhuis van ‘s-Hertogenbosch en is verspreid over twee dagen, vrijdag 18 en zaterdag 19 mei. Yoran Weber (19) student aan Koning Willem 1 College en Peggy Loch (22) spraken met KLANKGAT over hoe jazz toegankelijk te maken voor jongeren.

KLANKGAT: Hoe is de samenwerking om één jongerenpodium op te zetten tot stand gekomen?
Peggy Loch: Vorig jaar hadden we hier een podium, een jongerenpodium. Ik was naar de directeur van Jazz in Duketown, Gaby Westelaken, gegaan met de vraag dat jongeren tijdens het festival niets hebben waar ze lekker hun gang kunnen gaan: ‘Kunnen we daar niets voor maken?’ We kregen dat jaar een podium [de Raadskelder, red.]. Dat werd redelijk bezocht. Maar toen hoorde ik dat er ook een podium was van Koning Willem 1 en ik dacht ‘Dat is zonde dat er twee verschillende jongerenpodia bestaan, waarom kunnen we elkaar niet beter versterken?’ Ik ben dit jaar naar Koning Willem 1 gegaan met de vraag ‘Kunnen we als jongerennetwerk niet één podium opzetten?’ En dat vonden ze meteen een leuk idee.

Goed, dat was geregeld maar hoe gaat zoiets verder? Hoe pakten jullie het aan?
Yoran Weber: Nou, in het begin kregen we een intake formulier vanuit het evenementenbureau van het Koning Willem 1 College. Daar staan een aantal punten waaronder de locatie die we toegezegd hebben gekregen, het budget en het doel van het evenement. Voor de rest is het eigenlijk helemaal kaal.

Dus de programmering mag jezelf invullen?
Yoran: Ja, precies. Dat mogen we zelf bepalen. Tussendoor hebben we gesprekken met de opdrachtgever, Gaby Westelaken van Jazz in Duketown. Het gaat dan over hoe ver we al zijn en of zij er mee eens is. Je begint kaal en vult het in onder de begeleiding van de docent van het evenementenbureau.

Jungle in Duketown in de Raadskelder - ©ronald_rijken — Jongerenambassadeur Cultuur Peggy Loch

En is die programmering jazz gericht of moet ik dat ruimer zien?
Peggy: Ja, het is een stuk ruimer. We gaan ook terug naar de roots. Dan heb je het ook over hiphop. Het is net iets breder en we willen jazz een stuk verhippen. Een combinatie van wat jongeren nu leuk vinden en jazz. Voor de vrijdag hebben we gekozen voor het meer akoestische en op de zaterdag voor het elektrische, het meer hardere werk om zo een combinatie van beide kanten te laten zien.

Jazz en hiphop, dat gaat goed samen
Yoran: Ja en vooral als je kijkt naar vroeger dan heeft hiphop bepaalde jazz invloeden. We proberen eigenlijk zoveel mogelijk verschillende muziekstijlen bij elkaar te brengen wat allemaal hiphop invloeden heeft.

Zijn het voornamelijk Bossche jongeren die zich hebben aangemeld?
Yoran: We hebben wel een paar aanmeldingen gehad. Op een gegeven moment hebben we een Facebook post en email aangemaakt waar de bandjes en zangers zich konden aanmelden. Sommigen melden zich aan, anderen hebben we zelf gezocht of die we al in onze netwerken hadden zitten. De meesten komen inderdaad uit Den Bosch en omstreken, sommigen komen uit Tilburg.
Peggy: Ik heb alle jongerennetwerken een email gestuurd met het bericht ‘Luister, dit gaan we doen. Mochten jullie mensen kennen die zich willen aansluiten, laat het weten dan kunnen we die meepakken’. En zo hebben we vanuit ieders netwerk, ik vanuit de culturele kant, Bram van de Ven van Cypher HQ vanuit de dans kant en Joran vanuit de dj-achtige kant, verschillende mensen bij elkaar kunnen halen.

Vrijdag 18 mei opent de Raadskelder zijn deuren om 20.00 uur. Het is een akoestische sessie met veel theater en dans met onder meer met vier dansers vanuit Cypher HQ, gitariste Ilona de Wijs die tweemaal optreedt, Babs Post met gedichten, Maxime Klijn en Kris van Son met kwetsbare liedjes. De avond wordt afgesloten door dj Ruben Hill.
De zaterdag begint om 14.00 uur en om 15.00 uur bijt de band Yes Miss No Miss het spits af. Daarna komen zangers en zangeressen die zichzelf begeleiden op gitaar of piano. De dagsessie wordt afgesloten door Maud en Pim met zang en gitaar. Om 20.00 uur begint de ‘stapavond’ formule, een combinatie van dj’s en jazz. Om jongeren te trekken staan veel leuke dj’s op het programma waaronder Tommy Santo. De muziek is zeer toegankelijk om zowel jong volwassenen als jongeren aan te trekken en zo in contact te laten komen met jazz.

Wordt het format wat jullie nu hebben ontwikkeld doorgegeven aan jullie opvolgers?
Peggy en Yoran: Ja, volgend jaar gaat een andere groep ermee aan de slag. Zij krijgen inzage in onze dossiers. Wij willen hen zoveel mogelijk doorgeven. Bepaalde punten waar ze van kunnen leren, waar wij tegenaan zijn gelopen, zodat het hopelijk elk jaar beter wordt.

Line up vrijdag 18 mei:
20:00 Inloop PUUR THEATER
21:00 Ilona Weiss met gitarist
21:15 Maxime Klijn

21:25 Dansers Cypher HQ
21:30 Babs Post
21:45 Kris van Son
22:15 Danilo Mormandi and Yunah Han
22:45 Eefje Jansen

23:00 Dansers Cypher HQ
23:05 Ilona Weiss met gitarist
23:15 Oh Behave
23:30 Ruben Hill
00:00 Einde avond

Line up zaterdag 19 mei:
14:00 Inloop ELECTRIC MUSIC
15:00 Yes Miss No Miss
16:30 Morena Brouwers
17:10 Morena Brouwers

18:30 Imahni Tsolakis
19:00 Maud & Pim
20:00 Tommy Santo
21:30 Patryk B
22:30 Dylan van Boven
23:30 Duo Vivace
00:30 Mr Watson

mei, 2018

Kerkplein is waar je moet zijn
Spannende programmering Jazz in Duketown

Al een aantal jaren weet de muziekliefhebber die zich graag laat verrassen waar zij/hij moet zijn tijdens Jazz in Duketown: het Kerkplein. Was het vroeger echt een doorgang tussen de Parade en de Markt, nu tref je daar een podium aan die alle dagen van het vierdaags festival de meest spannende programmering kent.

Funk en rap op het Kerkplein

Het Kerkplein, daar moet je zijn voor de vernieuwende jazz, waar musici jazz mixen met andere stijlen, cross-overs en andersoortige experimenten. Het podium is gericht naar de hervormde kerk toe en krijgt daardoor een intieme sfeer. Door de trappen naar de ingang van de kerk lijkt het plein met podium op een halve amfitheater. De grote boom rechts van het podium maakt het plaatje compleet.
Je voelt je daar senang. Vooral als de band lekker funky bezig is zoals vorig jaar toen de hippe boys van Black Flower uit Brussel/Gent op een heel warme vrijdagavond de Bosschenaren – mij trouwens ook – aan het dansen kreeg op hun ‘Contemporary Booty Shakin’ Groovedelique Ethiopique Musiq’. De band die vóór Black Flower optrad, was de meer macho hiphop band De Nachtdienst uit Amsterdam en hun aanstekelijke rap plaveide de weg voor de Belgische band. De geur van weed was alom en droeg bij aan de high-spirit van deze locatie. Ik zelf kan niet zo goed tegen die geur.

Kerkplein is waar je moet zijn - ©ronald_rijken — Black Flower uit Brussel/Gent editie 2017

Programmering 2018

Het is altijd een beetje tricky om festivals op hun edities te beoordelen. Er spelen altijd factoren mee die je niet in de hand hebt als organisatie. Het weer en de temperatuur bijvoorbeeld. Het zal dit jaar lang niet zo warm worden als vorig jaar toen de weersomstandigheden ideaal waren. Maar wat je wel kan doen als evenement organisatie, is de programmering en die ziet er verrekte veelbelovend uit. Veel funk (is dat weer hip & hot of zo?). Hieronder, zomaar een greep van wat zich zoal aandient op het Kerkplein.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Op vrijdagavond is er jazz anno 2018 van Greyheads. Hiphop en elektronische beats gaan in de blender met R&B en jazz bij deze zevenkoppige Rotterdamse band. Na de Greyheads schuift het Rembrandt Frerichs trio ft. de Franse saxofonist Sylvain Rifflet aan. French jazz met hoekige riffs en opzwepende ritmes en zang. Wat-wil-je-nog-meer?

De zaterdag biedt nog meer om vrolijk van te worden met om te beginnen Evil Empire Orchestra uit België. De omschrijving doet je watertanden. Een wilde en ongetemde mix van psychedelische rock, soul jazz en garage funk met frontvrouw Kimberly Dhondt (voorheen Hooverphonic). En wederom uit België, treedt na het Slechte Rijk Orkest het mysterieuze BLOW Trio aan. Wie de drie muzikanten zijn, komen we waarschijnlijk nooit te weten want ze hebben witte maskers op. Wat ze echter niet kunnen maskeren is hun muziek: een dampende mix maakt van dance en jazz.

Dan de zondag, de dag dat het gezin meer aan zijn trekken komt. In de middag speelt het Michiel Stekelenburg Trio, hedendaagse jazz met een stevige dosis rock, waarbij hammondorgel en gitaar elkaar afwisselen en aanvullen, versterkt door het solide drumwerk van toch wel een van de betere drummers van dit moment. Later op deze zondag de psychedelische fusion van Son Swagga met Van spiritual jazz en Afro, tot funk en videogame muziek. Als dit geen cross over is. Als uitsmijter van deze dag komt nog Red Snapper uit de UK met regelrechte funky jazz.

Op maandag Tweede Pinksterdag komen onder meer The Nordanians, een samenwerking tussen violist Oene van Geel, gitarist Mark Tuinstra en tabla speler Niti Ranjan Biswas. Goede, oude tijden uit de hippy jaren ’60 lijken te herleven maar nu met een kleurrijk spectrum van Indiase ragas, Amerikaanse jazzfunk en Europese kamermuziek. Hoe breed wil je het hebben?

De verschillende openlucht locaties van Jazz in Duketown krijgen ieder zo een eigen gezicht en dito programmering. Grofweg is de Parade gereserveerd voor bigbands en celebs. Het relatief nieuwe podium op de Markt is bestemd voor de echt serieuze jazz met dit jaar John Scofield en James Carter als ultieme coryfeeën. Her en der in de Bossche binnenstad (Uijlenburg) staan kleinere podia opgesteld. Maar het zijn de aparte sfeer en de gedurfde programmering op het Kerkplein die maken dat dat dé plek is waar je moet zijn.

apr, 2018

Prashant Samlal wint Conservatorium Talent Awards
Veel variatie en hoog niveau 7e CTA

In aanloop naar Jazz in Duketown vond zaterdag 28 april de Conservatorium Talent Awards (CTA) plaats in de Verkadefabriek. Deelnemers aan deze competitie zijn afstuderend conservatoriumtalenten uit het hele land. De prijs: een bedrag van 5000 euro en een podiumplek op Jazz in Duketown. Het is geen publieksprijs, de jonge jazzmusici worden beoordeeld door een vakjury bestaande uit Charlie Crooijmans (VPRO Radio), Coen de Jonge (jazzrecensent), Frank Bolder (programmeur North Sea Jazz), Aad van Nieuwkerk (VPRO Radio) en muzikale duizendpoot Maarten Ornstein.

Conservatorium Talent Awards (CTA)

Gitarist Erik Verberne van het Tilburgse conservatorium mocht de CTA aftrappen. Hij deed dat samen met een drummer en bassist waar hij al vier jaar mee samenspeelt. Na het optreden vertelt hij dat hij eerst nog van plan was een celliste mee te nemen, maar het toch natuurlijker vond spelen als trio. Over de celliste kan ik niet oordelen, maar het trio voelt elkaar op het podium goed aan. De sound van Eriks gitaar wisselt door het optreden heen van wat klassieker jazzy naar meer poppy en, bij het laatste nummer, bijna orgelachtig. Een fris begin van een dag vol jazz door een gitarist die zichzelf “niet per se als jazzgitarist ziet.”

Prashant Samlal

Hierna is Prashant Samlal aan de beurt, een jazzgitarist uit Utrecht. Begeleid door drums, contrabas en piano speelt hij rijke melodieën die een sterke sfeer neerzetten. Vooral bij zijn laatste nummer, “Change of Seasons”, komt dit goed naar voren. De opbouw van het nummer zit ontzettend goed in elkaar waardoor je als luisteraar van begin tot eind meegenomen wordt.

De bands lijken steeds groter te worden: Daniel Clason uit Rotterdam treedt op met een 13-koppig ensemble. Het past maar net op het podium. In tegenstelling tot de eerste twee bands ligt de nadruk op de blazers, Daniel speelt zelf dan ook trompet. Hoogtepunt is het nummer “Floods”, waarin de blazers in golven aanzetten en weer wegebben, afgewisseld door de scherpe trompet van Daniël.

Als derde en laatste gitarist van de dag treedt Tommie Sjef Koenen uit Arnhem op. Hij heeft geen moeite zich te onderscheiden van de anderen: zijn gitaarspel begint gelijk een stuk steviger. Denk aan bluesrockriffs in een jazzritme. De liefhebber herkent hier en daar zelfs Saharablues terug.
Bij het nummer “Ochtend” (“We spelen het nomaliter alleen in de ochtend, maar nu maken we een uitzondering”) laat hij het gas wat meer los en bewijst hij zich een veelzijdig gitarist.

De vijfde artiest van de dag is Wouter Kühne, drummer van het Amsterdams Conservatorium. Zijn nummers zijn geïnspireerd op klassieke preludes, die soepel over moeten gaan in improvisatie. “Zo soepel dat jullie het misschien niet eens doorhadden,” legt hij halverwege het optreden uit. Dat is goed gelukt. De preludes zijn soms bijna abstract, vooral als de pianist overstapt op zijn keyboard en Wouter experimenteel zijn drums gebruikt.

contrabassist en zangeres Nathalie Schaap uit Zwolle - ©Wim Roelsma — Nathalie Schaap

Alle optredens waren tot dusver instrumentaal, maar dat verandert als contrabassist en zangeres Nathalie Schaap uit Zwolle het podium betreedt. Ze heeft eigen arrangementen van bestaande nummers gemaakt waar ze mee wil laten zien dat country en jazz dichter bij elkaar liggen dan menigeen zou denken. Het maakt een swingende combinatie, ook geholpen door de goede gitaristen die Nathalie begeleidden.

Het einde van de CTA komt langzaamaan in zicht als Luka van de Pol uit Den Haag met saxofoon begint te spelen. Begeleidt door een gitarist, drummer en contrabassist speelt hij warme, relaxte jazz. Het luistert heerlijk weg, maar het was waarschijnlijk harder binnengekomen als Luca juist wat meer buiten de lijntjes had gekleurd.

Hiske Oosterwijk met een internationaal combo - foto ©Wim Roelsma — Hiske Oosterwijk met een internationaal combo

En dan als allerlaatste deelnemer: Hiske Oosterwijk, zangeres uit Groningen. Ze heeft een prachtige stem met een enorm bereik, wat vooral in het laatste nummer ontzettend goed naar voren komt. Het heeft een rijke muzikale begeleiding maar ze komt er zo bovenuit. Het is het allerlaatste nummer van de dag, maar gelijk ook een hoogtepunt.

Ik ben blij dat ik het bij dit verslag mag laten en niet, zoals de jury, een keuze hoef te maken. Niet alleen omdat het algehele niveau erg hoog lag, maar ook omdat de variatie zo groot was. Het lijkt me een lastige keuze. Een keuze die uiteindelijk is gevallen op Prashant Samlal. De jury roemde “zijn mooie verhaallijn in de muziek die de luisteraar meeneemt en sterke, heldere melodieën met mooie versieringen.” Prashant zal optreden op de komende editie van Jazz in Duketown, die al over een kleine drie weken van start gaat.

Met dank aan alle vrijwilligers die de Conservatorium Talent Award mogelijk hebben gemaakt:
– Patricia van der Reep
– Gaby Westelaken
– Cindy Goorts
– Marlies de Bruijn
– Frans-jan Lathouwer
– Tekla de Veer
– Rob Pigmans
– Stefan Vugts
– Alex de Groot
– Wim Roelsma
– Evelien Gerrits
– Roos Bertens
– Anne Nicolai
– Quinten Kentie
– Arnold Bertens

Foto’s: Jazz in Duketown – Conservatorium Talent Award, fotograaf Wim Roelsma

nov, 2017

Open Podium ’t Opkikkertje slaat aan 
De wederopstanding van het muziekcafé

Er komen steeds meer podia voor muzikanten in Den Bosch, vooral in cafés. Vrijdag 24 november start het Open Podium in eetcafé ’t Opkikkertje aan de Markt.

Ooit telde Den Bosch veel muziekcafés. Dat waren De Kaketoe en De Haverkist (Korenbrugstraat), De Boulevard en De Ark (Snellestraat), De Rode Pimpernel (Hinthamerstraat), De Rode Tomaat en Café Amber (Ridderstraat), Geen Flauw Idee (Kolperstraat), Café Bartje (Postelstraat), De Spotvogel (Karrestraat), café Laat Maar (Zuidwillemsvaart), De Krabbedoes (Sint Josephstraat).

Het fenomeen muziekcafé raakte in Den Bosch in het slop. Maar het tij lijkt zich te keren. Ten goede zelfs, want een aantal horeca ondernemers met hart voor muziek pakt de draad weer op. Mark Peeperkamp van eetcafé ’t Opkikkertje aan de Markt is zo’n ondernemer. Hij biedt muzikanten het Open Podium aan op de vrijdagavond. Neill Heron en Anne van Damme zijn de eersten die op 24 november gaan optreden.

Ik sprak met Arlet Langewender en Laura van Beek, twee medewerkers van het eetcafé. Arlet zorgt voor de programmering, Laura doet de publiciteit.

KLANKGAT: ’t Opkikkertje wordt ook een muziekcafé. Is dat nieuw of wordt het weer opgepakt? 
Laura van Beek: Het was vroeger niet zo. Twee jaar geleden met Jazz in Duketown hadden we voor het eerst twee bandjes en we merkten dat het heel goed ging. En dit jaar weer.
Arlet Langewender: Er was een gezellige sfeer omdat het hier zo knus is.

Het sloeg aan
Laura: Zeker. Het was gewoon een feest. Mensen die elkaar niet kenden, stonden aan het eind van de avond gearmd. Het voelde aan als één groep. Dat zal ook zo zijn als straks de bandjes komen.

Dat is de verwachting
Laura: Aan die verwachting wordt elke keer voldaan. We hebben in het verleden vaker bandjes binnen gehad. We doen bijvoorbeeld mee aan Popronde [rondreizend muziekfestival, red.]
Arlet: Bij Popronde lopen mensen de route af en bij ons komen steeds bezoekers langs. We liggen goed in de route.
Laura: We merkten dat het aansloeg, bands vinden het hier leuk. Er is veel behoefte aan zo’n open podium. Dat mensen ergens gewoon kunnen spelen zonder dat de lat hoog komt te liggen.

Open Podium ’t Opkikkertje slaat aan — Arlet Langewender

Welke standaard hanteren jullie, kan iedereen hier zomaar optreden?
Arlet: Je moet je wel eerst inschrijven. Tot nu toe hebben we iedereen een plek gegeven. We pakken nu alles aan en plannen artiesten in op beschikbaarheid.
Laura: Iedereen is eigenlijk welkom bij Open Podium. Mensen kunnen een instrument meenemen en als de programmering het toelaat kunnen zij een paar songs spelen. Een jamssessie als afsluiting zou helemaal geweldig zijn.

Wordt er alleen akoestisch gespeeld met soms een elektrische gitaar of piano?
Arlet: Klopt. Het idee is vooral akoestisch of semi-akoestisch. Maar eens in de maand willen we ook ruimte maken voor een band.
Laura: Ja, eerst dachten wij, we willen alleen akoestisch, singer songwriters. Maar er kwamen zoveel aanmeldingen van bands. Als een band komt, moeten we het café ombouwen en dat kan niet elke vrijdag. We zijn tenslotte ook eetcafé.

Komen de artiesten uit de regio, uit Den Bosch?
Arlet: Dat schrijven ze er niet bij. Meestal komt dat pas later, als ik hen vraag een stukje op te sturen. De meesten komen uit Den Bosch.
Laura: Ik denk dat je vooral in het begin nog heel veel uit de regio zal houden en dat het zich daarna verder verspreidt. We richten ons voornamelijk op sites als Cultuurbosch en met Jong Actief hebben we nou ook contact. Eerst verspreiding binnen Den Bosch, daarna kunnen we verder denken.

Laat het maar eerst groeien
Arlet-Laura: Ja, daarom Laat het eerst groeien en over ons heen laten gaan. We hadden niet gedacht dat er zoveel aanmeldingen zouden komen. De agenda is tot eind februari 2018 gevuld.

jun, 2017

Jeroen Doomernik improvisatie ultieme muziek
Jeroen Doomernik is een telg uit een heel muzikale familie

Jazzmusicus Jeroen Doomernik, geboren in Den Bosch, komt uit een heel muzikale familie. “Iedereen doet wel iets met muziek bij ons. Bij ons thuis was alles muziek. Klassiek, jazz, alles. Overal was muziek.”

Jeroen Doomernik

Op jonge leeftijd ging Jeroen Doomernik bij harmonie Glorieux spelen als trompettist. Trompet vond hij het mooiste instrument. “Ik heb daar ontzettend veel geleerd.” Hij leerde liever alle stukken uit zijn hoofd. “Daardoor heb ik leren improviseren.” Na de middelbare school ging Jeroen Doomernik naar het conservatorium.

Jazz speelt een grote rol in de muziekwereld van Den Bosch, zeg maar gerust de hoofdrol. Het grootste en gratis openlucht muziekfestival van Nederland is Jazz in Duketown. Daarnaast is er al een aantal jaren ook jazz geprogrammeerd in het prestigieuze November Music festival. Verder zijn er diverse podia voor jazz zoals Willem Twee concertzaal en de Azijnfabriek. Helaas ontbreekt nog een equivalent van het BIM-huis uit Amsterdam. In deze jazzscene speelt Jeroen Doomernik een cruciale rol, niet in het minst als oprichter van Jazzwerkplaats.

Jeroen Doomernik improvisatie is ultieme muziekvorm — Jeroen Doomernik

KLANKGAT: Jeroen, wat is jouw muzikale achtergrond?
Jeroen Doomernik: Er is veel muziek waar ik niet naar luister en muziek waar ik wel naar luister. En de muziek waar ik wel naar luister, is altijd jazz of jazz gerelateerd. Toen ik zo’n jaar of acht was, draaide mijn vader muziek van Dizzy Gillespie en Stan Getz. Daar is eigenlijk mijn liefde voor de muziek geboren.Naar popmuziek luisterde ik niet zoveel. Ik hield ook meer van zwarte muziek. Blues, soul, gospel, jazz. Miles Davis bijvoorbeeld. Ik heb al zijn elpees nog. Mijn voorkeur ging naar een aantal stromingen in jazz muziek die ik mooi vond. Luisteren naar die muziek en naspelen. Wat mij ontzettend boeide, was improviseren. Het systeem daarachter. Hoe gebeurt het? Hoe kun je nou met je gevoel alle noten spelen die toch goed klinken? Improviseren vind ik de ultieme vorm van muziek.

Is jazz daar het meest geschikte genre voor?
Dat is waar jazz al een eeuw lang over gaat. Het samenspelen, het communiceren van muzikanten in een band en veel buiten de lijnen spelen.

In de jaren ’70 kwam jazzrock op met groepen als Weather Report. Had dat invloed op jou?
Ja. Sowieso alle fusion muziek. Absoluut, ja. Alle mengvormen van muziek hebben mij altijd aangetrokken. Jazz muziek nu is eigenlijk de meest eclectische muziekvorm. Er zitten historische en vernieuwende componenten in.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Eén van jouw projecten is Jazzwerkplaats dat al zo’n 25 jaar bestaat. Wat doet Jazzwerkplaats?
Jazzwerkplaats is een stichting met als doel de promotie van muziek in Den Bosch. Sinds een half jaar zijn wij gevestigd aan De Tramkade. Wij geven workshops en niet alleen in jazz.
Jazzwerkplaats is al jaren veel breder in opzet. De muziek is wel jazz gerelateerd. We geven naast workshops ook concerten, sessies, lezingen en veel masterclasses. Er is een Zangwerkplaats en vier jaar geleden hebben we de Jazz Academy en JuniorAcademy opgericht.

Jazz Academy?
Dat is voor jonge muzikanten die beroepsmusici willen worden. Het zijn jonge mensen tussen de 16 en 21 jaar die een plek krijgen waar ze dingen kunnen uitproberen. Let wel, het is geen school. Het is een groep die bij elkaar komt om te musiceren.

Wat is jouw rol daarin?
Ik ben hun coach en er zijn ook ander coaches overigens. Maar die jongeren moeten in principe alles zelf doen. Het is hún band. Ik ben hun feedback, schrijf muziek. Maar zij moeten zelf de muzikale problemen oplossen én leren samenspelen. Niet in je eentje drummen op je zolderkamer. Elke dag hier muziek maken en dat dat uitvloeit naar de stad.

Staan er nog nieuwe plannen op stapel?
We hebben in Den Bosch beetje een verloren generatie gecreëerd doordat we de muziekschool sloten. Door een overgroot deel van het muzikale veld en de gemeente Den Bosch wordt momenteel een overkoepelende organisatie ingericht. Het doel is om een Muziekschool 3.0 op te gaan zetten. De gesprekken daarover zijn nu verder dan ooit.

Jeroen Doomernik heeft nog meer pijlen op zijn boog. Sinds 2003 doet hij de jazz programmering voor Willem Twee concertzaal voorheen De Toonzaal. Voor Tivoli Vredenburg in Utrecht zette hij een groot talent ontwikkelingsproject op. Jeroen Doomernik is verder bandleider van het Brabants Jazz Orkest.

De JazzAcademy is een broedplaats voor jonge, getalenteerde Jazzmuzikanten, opgezet door Jeroen Doomernik vanuit de Stichting Jazzwerkplaats Den Bosch. Het is geen school in de traditionele zin. Het is een ontmoetingsplaats en werkplaats voor jonge, ambitieuze muzikanten die echt verder willen in de muziekpraktijk, of dat in ieder geval hier willen onderzoeken. Gedurende minimaal een jaar krijgen deelnemers de kans om kennis te maken met allerlei facetten van de muziektheorie en -praktijk en hun vaardigheden daarin te ontwikkelen. Jeroen Doomernik: ‘Belangrijke motto is daarbij: Leren van elkaar, door te doen!’

De JazzAcademy wordt op structurele basis professioneel gecoacht door Jeroen Doomernik, maar ook vooraanstaande musici als Eric Vloeimans en Paul van Kemenade hebben hun medewerking verleend.

Podiumervaring opdoen en dus het verzorgen van optredens is een wezenlijk belangrijk aspect, vindt Jeroen Doomernik. Hierbij richt de JazzAcademy zich op de stad en de regio en slaat ze nadrukkelijk een brug naar jongeren, scholen, lokale culturele partijen, podia en festivals. Zo wordt samengewerkt met Jazz In Duketown, Verkadefabriek, Willem Twee poppodium en Willem Twee concertzaal.

Kortom, Jeroen Doomernik is van vele markten thuis en natuurlijk staat hij op vele podia in het land te spelen en vooral te improviseren. Jeroen Doomernik is een enthousiaste workshopleider met een ruime ervaring in het organiseren en leiden van jazzworkshops.

jun, 2017

Dutch Concert Big Band ft. Trijntje Oosterhuis
Recensie van de afsluiter van Jazz in Duketown 2017

Lekkere Jazz met teugen soul om bij weg te dromen van de Dutch Concert Big Band gecombineerd met de loepzuivere stem van Trijntje Oosterhuis met het vertrouwde hese randje. Een afsluiter waarvan je hoopt dat er nooit een einde aan komt. Het voelt als een geoliede machine. Ieder stukje van de puzzel klopt.

Trijntje Oosterhuis

Op de Parade kun je deze Tweede Pinksterdag over de hoofden lopen. Je zou denken dat iedereen elkaars warmte zoekt aangezien de hitte van de afgelopen dagen plaatsgemaakt heeft voor bewolking, maar niets is minder waar! De afsluiter van Jazz in Duketown staat namelijk op het punt te beginnen: niemand minder dan Trijntje Oosterhuis, samen met de Dutch Concert Big Band o.l.v. Kevin van den Elzen (oprichter, drummer én dirigent, red.)

Deze slideshow vereist JavaScript.

Vroege vogels krijgen een voorproefje in de vorm van een soundcheck, waarna Trijntje van het podium loopt met de belofte “zo terug te zijn”. Eerst is het de beurt aan de Dutch Concert Big Band, welke twee arrangementen speelt zonder de zangeres waaronder een van Bob Mintzer (‘Sing a simple song’ welke is gebaseerd op Sly & The Family Stone, red.) Beiden relaxte Jazznummers met flinke contrabas- en blazerspartijen, waarmee het publiek al aardig opgewarmd wordt.

Opeens klinken de klanken van Burt Bacharah’s Do you know the way to San José, waarna Trijntje het podium betreedt. De Dutch Concert Big Band alleen klonk al fantastisch, maar met de toevoeging van Trijntje wordt een nieuwe dimensie gegeven aan het genre Big Band. De mate van opvoering is haast niet te onderscheiden van de opname zoals deze te vinden is op ‘The look of love’, het album van Trijntje Oosterhuis uit 2006.

Ze vervolgen met We’ve only just begun, geschreven door Benjamin Herman (New Cool Collective, red.) waarna Beautiful morning van John Clayton wordt gespeeld. Van die laatste componist zullen we vanavond meerdere nummers horen. Zowel Trijntje Oosterhuis als de Dutch Concert Big Band halen namelijk veel inspiratie uit zijn muziek.

Voor de geliefden

Na veel uptempo nummers is het tussendoor ook tijd voor wat rustigers. “Voor de geliefden onder ons”, zegt Trijntje waarna I wish you Love over de Parade begint te klinken. Je voelt dat het nummer impact heeft op het publiek. Na afloop is Trijntje zelf ook zichtbaar geëmotioneerd, vooral door het feit dat ze het heerlijk vindt om met een bezetting als de Dutch Concert Big Band op te mogen treden.

Tijdens het Laren Jazz Festival is Trijntje Oosterhuis de Dutch Concert Big Band tegen het lijf gelopen. Ze hebben direct een klik en spreken af om vaker samen te komen, het repertoire verder uit te breiden en uiteindelijk ook samen op te treden. Vandaag op Jazz in Duketown is de eerste keer dat ze samen spelen, echter is daar niks van te merken. De chemie is top, welke zich mede door de gedeelde passie voor muziek uit in een fantastisch optreden.

Stevie Wonder

Dat Trijntje Oosterhuis een groot bewonderaar is van Stevie Wonder mag na dit optreden zeker geen geheim meer zijn, aangezien er meerdere nummers van Stevie gespeeld worden. Naast losse nummers is voor de gelegenheid ook een heuse medley in elkaar gezet bestaande uit My cherie amour, You are the sunshine of my life en Isn’t she lovely. Ondertussen begint – alsof het zo heeft moeten zijn – ook de zon weer lekker te schijnen. Het plaatje is compleet.

Met een snelle blik op de klok zien we dat het bijna 6 uur is, en het optreden zijn einde nadert. Trijntje roept de hele band naar voren voor een applaus waarna de toegift wordt gespeeld in de vorm van het Caribisch klinkende Last Saturday Night. Daarna is het dan toch écht voorbij. Terwijl het publiek “we want more!” roept verlaten zowel Trijntje Oosterhuis als de Dutch Concert Big Band het podium en wordt Jazz in Duketown afgesloten. Wát een spektakel is het afgelopen anderhalf uur geweest!

Foto’s: Sonny Gillissen